Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son for­sæt­is­ráð­herra segir að Svein­björg Birna Svein­björns­dóttir og Guð­finna Jóhanna Guð­munds­dótt­ir, borg­ar­full­trúar Fram­sókn­ar­flokks­ins, hafi mátt sæta „mjög grimmum árásum­ and­stæð­inga sem hugs­an­lega leiddu til þess að þeir fóru að verja sig með ummælum sem þær hafa síðan við­ur­kennt að voru óvið­eig­and­i.“

Sig­mundur Davíð er í við­tali í DV í dag og er spurður um ummæli borg­ar­full­trú­anna um múslima fyrir sveit­ar­stjórn­ar­kosn­inga. Hann segir að málið sé í grunn­inn dæmi um mál þar sem sama vit­leysan sé end­ur­tekin nógu oft til að koma ákveðnum stimpli á stærri hóp fólks.

Svein­björg Birna sagði fyrir kosn­ing­arnar að hún vildi ekki að múslimar fengju úthlut­aðri lóð undir mosku á meðan það væri þjóð­kirkja á Íslandi. Þá lýsti hún yfir áhyggjum af nauð­ung­ar­hjóna­böndum múslima á Íslandi. Í byrjun þessa árs var Gústaf Níels­son gerður að vara­manni Fram­sókn­ar­flokks­ins í mann­réttinda­ráði borg­ar­inn­ar, og sagði hann Svein­björgu hafa haft sam­band við sig vegna mál­efna­legra skrifa, meðal ann­ars opins bréfs sem hann skrif­aði til félags múslima. Hann hafði skrifað mikið gegn bygg­ingu mosku og gegn hjóna­böndum sam­kyn­hneigðra. Hann var að lokum lát­inn víkja sæti.

Ómerki­leg­asta form af stjórn­málum

„Þetta er mjög gott dæmi um það hvernig menn not­uðu til­efni til að draga upp mynd af flokkn­um,“ segir Sig­mundur um mál­ið. „Mér þótti það þá og þykir það enn vera eitt­hvert lægsta póli­tíska bragð og fram­ganga sem ég hef séð frá því ég byrj­aði í stjórn­málum og þótt mun lengra væri aftur lit­ið. Þetta mál hefði aldrei þurft að snú­ast um meira en skipu­lags­mál en í stað þess að ræða málið á þeim for­sendum var reynt að gera það að ein­hverju allt öðru en það var.“

Hann segir að ekki bara hafi verið ráð­ist á fram­bjóð­endur flokks­ins heldur flokk­inn allan, og dregin upp mynd af honum „sem gengur svo þvert á það sem ein­kennir fólk í þessum flokki. Mín reynsla af fram­sókn­ar­fólki um allt land er að það sé upp til hópa gott fólk sem má ekk­ert aumt sjá, er jafn­rétt­is­sinnað og vel­viljað öll­um. Mér var svo mis­boðið vegna þessa að ég mun seint gleyma því. Það er ómerki­leg­asta form af stjórn­mál­um, að ráð­ast á hópa og stimpla þá fyrir eitt­hvað sem þeir eru ekki sekir um og reyna um leið að upp­hefja sjálfa sig.“

Í við­tal­inu er Sig­mundur Davíð einnig spurður um nýja fræði­grein eftir Eirík Berg­mann, sem Kjarn­inn greindi frá, en í grein­inni kemst hann að þeirri nið­ur­stöðu að Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn beri flest ein­kenni þjóð­ern­ispopúl­isma og óhjá­kvæmi­legt sé að flokka hann með slíkum flokk­um. „Ei­ríkur Berg­mann virð­ist ekki hafa vit á þessum mál­u­m,“ segir Sig­mund­ur. „Það er ekk­ert nýtt að menn reyni að end­ur­skil­greina Fram­sókn­ar­flokk­inn hver eftir sínu nefi. Það er nokkuð sem miðju­flokkur mun alltaf þurfa að búa við.“ Miðju­flokkar eigi stundum erfitt með að útskýra áherslur sínar og muni „ör­ugg­lega alltaf búa við það að ein­hverjir Eiríkar Berg­mannar úr kreðsum ann­ars staðar í póli­tíska lit­róf­inu reyni að útmála þá á sinn hátt.“