Drífa Snæ­dal telur það sjálf­sagt og eðli­legt að Íslend­ingar fái upp­lýs­ingar um tekjur fólks og ekki síst fram­lag til sam­fé­lags­ins og þeirra kerfa sem „við treystum öll á og gætum ekki lifað án“. Þetta kemur fram í viku­legum pistli Drífu í dag en tekju­blöð Frjálsrar versl­unar og DV komu út í vik­unni.

Það sem veki athygli að þessu sinni umfram annað séu laun for­stjóra og yfir­manna hjá þeim fyr­ir­tækjum sem hafa fengið hvað hæstu rík­is­styrk­ina til að við­halda ráðn­inga­sam­bönd­um, fengið tekju­falls­styrki, upp­sagn­ar­styrki og nið­ur­greidd laun til að ráða fólk aftur til starfa.

Segir hún að þegar fólk, sem hefur verið svipt atvinnu­ör­yggi sínu til lengri tíma og tekið skell­inn á þeim for­sendum að „við séum öll á sama bát­i“, les tekju­blaðið sitji eftir sú eðli­lega til­finn­ing að „sumt fólk tók skell­inn á meðan aðrir mök­uðu krók­inn“.

„Öll við­brögð við umræðum um að nú þurfum við öll að leggj­ast á árarnar í atvinnu­líf­inu lit­ast af þeirri stað­reynd að við erum einmitt ekki öll á sama báti. Sett er krafa á lág­launa­fólk um að sýna atvinnu­rek­endum tryggð með því mæta aftur til erf­iðra starfa um leið og kallið kemur og sama hvaðan sem það kem­ur. Við­brögðin hljóta þó að lit­ast af tryggð þess sama atvinnu­lífs eða vinnu­staðar við starfs­fólk á erf­iðum tím­um,“ skrifar hún.

Kjarn­inn greindi frá því í vik­unni að tíu tekju­hæstu for­stjór­arnir hefðu sam­tals verið með 176,9 millj­ónir í tekjur á mán­uði árið 2020 og hefðu átta af þeim verið með yfir 12 millj­ón­ir. Tutt­ugu for­stjórar voru með yfir sex millj­ón­ir.