Sorg­legt er að fylgj­ast með því hvernig Lög­manna­fé­lag Íslands hefur haldið á spil­unum í máli sem snýr að mati á umsækj­endum um stöðu Hæsta­rétt­ar­dóm­ara. Lög­manna­fé­lag Íslands, dóm­stóla­ráð og Hæsti­réttur telja ekki að þau séu bundin af jafn­rétt­islögum þegar kemur að því að skipa í dóm­nefnd sem metur hæfi umsækj­enda, en í henni sitja fimm karl­ar.

Félag kvenna í lög­mennsku mót­mælti þess­ari túlkun og er afar ósátt við Lög­manna­fé­lag Íslands í mál­inu. Svo virð­ist sem málið hafi enga umræðu fengið innan félags­ins, þegar þrýst var á um það að ein­göngu karlar myndu sitja í dóm­nefnd­inni, sem varð raunin að lok­um.

Svona á ekki að koma fram við konur í sið­uðum sam­fé­lög­um, og svona á ekki að túlka lög og teygja, þar sem mark­miðið um jafn­rétti er alveg skýrt og öllum ljóst. Óskilj­an­legt er að ein­hverjum hafi þótt það skipta sköp­um, að ein­göngu karlar væru í dóm­nefnd­inni. Konur eru í miklum minni­hluta í lög­manna­sam­fé­lag­inu og kannski hefur sú karllæga sýn truflað þá sem sitja við háborð Lög­manna­fé­lags­ins. Von­andi læra þeir - sann­ar­lega þeir - af þessum aug­ljósu og alvar­legum mis­tök­um.