Það var varla hug­mynd Tom Morris, list­ræns stjórn­anda í Bristol Old Vic-­leik­hús­inu, að gestir sin­fón­íu­tón­leika misstu vitið ef hann leyfði þeim að hegða sér eins og á popp­tón­leik­um. Gjörn­ingur Morris gekk út á að bjóða tón­leika­gestum að rísa úr sætum og standa við svið­ið, klappa og hrópa á meðan flutt var óratóría Händels, Mess­í­as.

Var þar í hópi aðdá­enda doktor einn í efna­fræði við Bristol-há­skóla, David Glowacki að nafni. Sá var svo heill­aður af flutn­ingi hljóm­sveit­ar­innar að hann hóf að riða fram og aftur með báðar hendur á lofti og hrópa lofyrði. Vitni segja hann svo hafa reynt að stökkva fram af svið­inu í hóp áhorf­enda með það að mark­miði að láta hóp­inn bera sig.

Áhorf­end­urnir voru hins vegar orðnir þreyttir á trufl­unum Glowackis svo að þeir tóku málin í sínar hendur og báru hann út úr saln­um. Tom Morris segir þetta vera í fyrsta sinn síðan á átj­ándu öld sem svipað atvik á sér stað. Svona fer ef form­leg­heit og prjál skipta ekki lengur máli á klass­ískum tón­leik­um.