Í þetta sinn hefur bókin Shan­hai Jing 山海經 eða Bók láðs og laga orðið fyrir val­inu til umfjöll­un­ar. Hún er afskap­lega skrítin – og senni­lega er leitun að jafn furðu­legri bók. Hún er upp­full af upp­taln­ingum á fjöllum og ám, og flóru og fánu fjar­lægra landa, en allt er það lyga­sögu lík­ast og harla ævin­týra­legt. Dýrin í upp­taln­ing­unni eru gjarnan sam­an­sett úr lík­ams­hlutum þekktra dýra, eðlur með vængi, tígrar með fugls­klær og einnig oft með manns­höfuð eða ásjónu.

Jurt­irnar og tréin hafa einatt ýmsa yfir­nátt­úru­lega lækn­inga­mætti eða blómstr­anir þeirra eru fyr­ir­boð­ar. Bókin er lík­lega á vissan hátt for­faðir seinni tíma bóka um drauga og krafta­verk, eins og furðu­sögur Pu Song­ling í Lia­ozhai og Vest­ur­ferðin sem báðar hafa fengið umfjöllun í þessu hlað­varpi, en mun­ur­inn er sá að Shan­hai Jing eða Bók láðs og laga er mun forn­ari, og stíll­inn er fremur eins og á ein­hvers­konar landa­fræði eða nátt­úru­fræði.

Pistill: Jón Egill Eyþórs­son