Í Kviku dags­ins er farið mjög gaum­gæfi­lega yfir stöðu hvers flokks rúmum tveimur vikum fyrir kosn­ing­ar. Þar kemur fram að það sé átak­an­leg með­virkni að eiga sér stað innan Sam­fylk­ing­ar­innar og engin þar virð­ist vilja benda á að ekk­ert, ekk­ert, sem for­ysta flokks­ins reynir að gera til að ná tengslum við kjós­endur virk­ar. Í stað þess að sjá að fólkið sjálft er ástæða þess að kjós­endur treysta ekki Sam­fylk­ing­unni til að skapa það sam­fé­lag sem hún lofar þá er látið sem fjöl­miðlar og kjós­endur séu vanda­mál­ið. 

Björt fram­tíð skóp sér skyndi­lega fram­tíð með því að vera á móti búvöru­samn­ing­unum og nú snýst allt um átök við alla í kringum sig hjá flokkn­um, til að marka sér sér­stöðu. Björt Ólafs­dóttir gæti t.d. auð­veld­lega stofnað til rifr­ildis þessa dag­anna í síma­klefa, ef slíkan væri að finna hér­lend­is. 

Píratar virð­ast vera að beita Guðna Th.-taktínni, senda mis­vísandi og vona að fylgið minnki ekki dag frá degi. Í þætti dags­ins er einnig fjallað um alla hina flokk­anna sem mæl­ast inn­i. 

Þá fara stjórn­endur yfir stöð­una í Banda­ríkj­unum og lýsa yfir áhyggjum af því að þótt ras­ist­inn Trump vinni ekki þá hefur hann plægt jarð­veg sem aðrir aðeins minna rugl­aðir menn geta nýtt sér til að kom­ast í valda­mesta emb­ætti heims með því að höfða til lægstu hræðslu, hat­urs og heimsku.

Þetta og margt fleira í Kviku­þætti vik­unnar þar sem Þór­unn Elísa­bet Boga­dótt­ir, aðstoð­ar­rit­stjóri Kjarn­ans, og Þórður Snær Júl­í­us­son, rit­stjóri hans, fara yfir það helsta.