Þegar ég sem ung kona bar víurnar í Rauð­sokka­hreyf­ing­una og síðar Kvenna­list­ann voru kven­frels­is­konur alltaf syngj­andi. Ég er viss um að það styrkti bar­áttu­and­ann og sam­taka­mátt­inn auk þess að vera almennt ­upp­lífg­andi. Von­andi hljóma ég ekki eins og upp­vakn­ingur frá fyrri öldum þeg­ar ég sting upp á að við tökum aftur upp fjölda­söng sem bar­áttu­tæki. Fjór­radd­að­an ­femíniskan fjölda­söng. Nú væri til dæmis við hæfi að safn­ast saman framan við dóm­sali lands­ins og syngja hið gam­alk­una kven­frels­islag Dómar heims­ins dóttir góð en þar yrkir Jóhannes úr Kötl­um:

Dómar heims­ins dóttir góð

munu reynast marg­vís­leg­ir.

Glímdu sjálf við sann­leik­ann

hvað sem hver ­seg­ir.

Íslenskar konur glíma við sann­leik­ann sem aldrei fyrr á bylt­ing­ar­ár­inu 2015. Kannski upp­lifum við um þessar mundir mestu bylt­ingu sem gerð hefur verið síðan stóra kyn­lífs­bylt­ing­in hófst upp úr miðri síð­ustu öld. Kyn­líf og kyn­heilsa eru eitt það mik­il­væg­asta í lífi fólks og litar út frá sér á önnur svið mann­lífs­ins þannig að ég vil halda því fram að bylt­ingar á sviði kyn­hegð­unar séu með stærstu bylt­ingum í mann­heim­um.  

Fyrir fimm­tíu árum vildi fólk ­sleppa úr helsi sið­prýð­inn­ar. Með til­komu öruggra getn­að­ar­varna breytt­ist allt varð­andi kyn­líf, kyn­hegðun en ekki síst kyn­hugsun og umræða. Bylt­ing­arnar nú og þá kall­ast sann­ar­lega á og sumir gætu sagt að kyn­lífs­bylt­ingin sé að éta börn­in sín. Blóma­börn sem börð­ust fyrir auknu kyn­frelsi von­uð­ust örugg­lega ekki eft­ir auknu kyn­ferð­is­of­beldi í kjöl­far frels­is­ins en  hvort ofbeldið er afleið­ing frelsis er erfitt að segja. Við vitum ekki hvort kyn­ferð­is­of­beldi er meira nú en áður eða hvort umræðan hefur dregið ævagamlan sann­leik­ann fram í dags­ljós­ið. Alla vega er ég ósam­mála lög­fræð­ingum sem telja að of mikið sé fjallað um kyn­ferð­is­of­beldi og dóma um það. Hér legg ég hjarta mitt á vog­ar­skál­arnar til að auka umræð­una enn frek­ar.

Dóm­stóll göt­unnar

Við erum heppin hér­lendis að ­búa við kerfi þar sem vit­urt og rétt­sýnt fólk setur lög og sér til þess að þeim sé fram­fylgt. Við eigum kerfi sem reynir að tryggja að þeir sem telja sig órétti beitta geti leitað réttar síns en einnig að eng­inn sé dæmdur sak­laus. Þetta er mik­il­vægt og ég treysti dóm­stólum lands­ins tölu­vert vel til að sinna því hlut­verki sínu og ég verð að segja að mér finnst Hér­aðs­dómur og Hæsti­rétt­ur ­fal­leg orð. En mér finnst hug­takið Dóm­stóll göt­unnar líka fal­legt. Þar mæti ég iðu­lega í rétt­ar­sal og tek mér jafn­vel stundum sæti í kvið­dómi, sjálf­skip­uð. Vissu­lega verður almenn­ingur að hafa skoð­anir á dómum hinna dóm­stig­anna jafn­vel þó að við höfum ekki alltaf aðgang að öllum þeim gögnum sem opin­berir dóm­ar ­byggja á. Dómar Dóm­stóls göt­unnar eru mik­il­vægir vegna þess að við hér úti erum oft á undan kerf­inu að skynja að lög eru orðin úrelt og dómar hættir að vera í samræmi við sið­ferð­is­skynjun almenn­ings. Dóm­stóll göt­unnar er aðhald og ör­ugg­is­vent­ill.  

Þegar dóms­vald úrskurðar að það sé full­kom­lega eðli­legt kyn­líf að fimm strákar full­nægi allir í einu hvöt­u­m sínum með korn­ungri stúlku hlýtur þeim dómi að vera áfrýjað til Dóm­stóls ­göt­unnar enda er nauð­syn­legt að skapa um hann umræðu. Annað væri óeðli­leg­t. ­Þrátt fyrir að hug­myndauðgin í svefn­her­bergj­unum sé orðin miklu meiri en nokk­urt blóma­barn gat órað fyrir held ég að fáum Íslend­ingum finn­ist hér um eðli­legt kyn­líf að ræða. Ég þori að full­yrða að engin stúlka - sem er sext­án ára eða hefur verið það - óski sér þess­ar­ar  ­með­ferðar og ég tel einnig ólík­legt að nokkur sá  sem er eða hefur verið ungur maður geti geng­ið frá slíku kyn­lífi með hreinan skjöld. Ég held líka að við gerum okkur öll grein ­fyrir því að stúlkunni var ekki í sjálfs­vald sett að segja á ein­hverj­u­m ­tíma­punkti ,,hei strák­ar, er þetta ekki komið út í öfgar?” og yfir­gefa sel­skap­ið. Og við hjá Dóm­stóli götunnar vitum að það er óvinn­andi vegur fyrir stúlku sem hef­ur ­upp­lifað tráma að gefa grein­ar­góðar lýs­ingar á því kyn­lífi sem fram fór, síst af öllu frammi fyrir strák­unum fimm,  verj­endum þeirra og hér­aðs­dóm­urum sem lang­flestir eru karl­kyns. Hjá ­Dóm­stóli göt­unnar sjáum við að það er þörf fyrir nýjan dóm­stól í kyn­ferð­is­af­brota­málum sem byggir á meiri þekk­ingu á við­brögðum fólks við kyn­bundnu ofbeldi.

Vit­laust gefið

Umræðan um kyn­ferð­is­af­brot er bless­un­ar­lega rétt að byrja og von­andi fáum við bráð­lega með rann­sóknum og ­sam­tölum enn skýr­ari mynd af mein­semd­inni. Mér dettur ekki í hug að kenna karl­mönnum alfarið um kyn­ferð­is­of­beldi þó að ég telji feðra­veldið bera þar all­þunga sök. Ég veit að flestir karl­menn styðja konur í bar­átt­unni gegn nauðg­unum en það hlýtur þó að telj­ast áhyggju­efni hve ólík upp­lifun kynj­anna af kyn­lífi er og vænt­ingar þeirra til þess. Í nýlegum breskum heim­ilda­þætti um ­net­vændi sögðu margir ungir og mynd­ar­legir menn frá reynslu sinni af vændis­kaupum á net­inu. Þeir telja bæði ódýr­ara og praktískara að panta kven­mann heim heldur en að elt­ast við stelpur á djamm­inu og þeim finnst líka heið­ar­legra að eiga opin­ská pen­inga­við­skipti við blá­ó­kunn­uga mann­eskju sem þeir ætla að eiga mök við heldur en að gang­ast undir sið­leysi næt­ur­lífs­ins. Þetta eru gild rök í nútíma­sam­fé­lagi en það sem ég  hnaut um var að allir sögð­ust þeir geta treyst því að hjá vænd­is­kon­um (­sex wor­kers) fái þeir það kyn­líf sem þeir vilja án þess að eiga á hættu að verða kærðir dag­inn eft­ir. Af þessu má draga þá ályktun að margir karl­menn verði að leita til fag­fólks til að fá kyn­líf að hætti karla. Hvað veldur og hvað er til ráða? Vin­sam­leg­ast tekið upp þráð­inn og tjáið ykkur um þetta ­at­riði.

Í sama streng tók ungur mað­ur­ ­sem hringdi nýlega inn í íslenskan útvarps­þátt og lýsti því yfir að ekki sé ­lengur hægt að fara heim með bæj­ar­rottum vegna þess að ekk­ert megi lengur enda sé íslenskt sam­fé­lag undir alræð­is­stjórn öfga­fem­inista. Það virð­ist sem þetta við­horf til fem­inista verði æ sýni­legra hjá karl­mönnum nú þegar kyn­bræð­ur­ þeirra koma unn­vörpum út úr fem­inista­skápn­um. Það er eins og margir karl­menn, og reyndar konur líka, upp­lifi það svo að um leið og konur fá ein­hverju fram­gengt í bar­áttu sinni hafi öfga­fem­in­ismi tekið völd­in.

Fem­in­ismi er erfitt orð. Sem ung kona bar ég of mikla virð­ingu fyrir því til að nota það um skoð­anir mín­ar. Nú þori ég, get og vil vegna þess að þá var þörf en nú er nauð­syn. Þrátt fyr­ir­ að bar­átta fem­in­isma hafi borið mik­inn árangur hefur hún líka gert kven­hat­ur allra alda sýni­legra. Hér áður fyrr sungum við saman og trúðum að jafn­rétt­ið væri handan horns­ins, hvernig gat annað ver­ið? Ungar konur í dag þurfa að taka erf­ið­ari umræðu þegar þær afhjúpa kyn­ferð­is­of­beldi sem hefur verið við­loð­and­i ­mann­kyn frá örófi alda . Þær eru rétt að byrja að opna orma­gryfj­una og þurfa ­stuðn­ing okkar all­an.

Í frétta­flutn­ingi af mein­t­u nauðg­un­ar­máli í Hlíð­unum birt­ist alltaf á vef­miðlum mynd af Vil­hjálmi H. Vil­hjálms­syni, verj­anda í mál­inu, þar sem inn­römmuð mynd af Steini Stein­ari gýtur lög­mann­inn horn­auga. Hvað er skáldið að gera þarna, hugs­aði ég þar til ég kom auga á hið aug­ljósa. Steinn Stein­arr blandar sér í umræð­una vegna að ,,það er nefni­lega vit­laust gef­ið.”

Fem­in­ismi fjallar um að stokka ­spilin og gefa upp á nýtt. Nú bein­ist athyglin aðal­lega að kyn­ferð­is­of­beld­i. Þung bar­átta er framund­an. Væri þá ekki gott fyrir okkur að syngja meira? Ég er viss um að Val­geir Guð­jóns­son mætir með gít­ar­inn og spilar undir þeg­ar ­mann­fjöld­inn syngur lag hans Dómar heims­ins dóttir góð.