Á dög­unum var hol­lensk kona dæmd í ell­efu ára fang­elsi í Hér­aðs­dómi Reykja­ness fyrir sinn þátt í fíkni­efna­máli. Sú nið­ur­staða er reyndar með nokkrum ólík­ind­um, í ljósi þess hvernig málið er vax­ið. Dóms­nið­ur­stöð­unni hefur verið áfrýjað til Hæsta­rétt­ar. 

Kon­an, sem var burð­ar­dýr í fíkni­efna­smygli, hafði frum­kvæði að því að aðstoða við að upp­lýsa mál­ið, og hjálp­aði til við að upp­lýsa um inn­flutn­ing á miklu magni fíkni­efna. Tál­beitur eru í stór­hættu í hlut­verkum sem þessum, eins og gefur að skilja. Lög­reglan nýtti sér tál­beit­una til að upp­lýsa um mál­ið. 



Nú hefur komið í ljós, meðal ann­ars vegna ágætrar blaða­mennsku Vísis og eft­ir­fylgni blaða­manns þar, að Lög­reglan á höf­uð­borg­ar­svæð­inu og Lög­reglan á Suð­ur­nesjum, sem fór með rann­sókn máls­ins, unnu ekki nægi­lega vel saman í mál­inu, sem meðal ann­ars leiddi til þess að gripið var til aðgerða á röngum tíma­punkt­i. 



Yfir­menn í lög­regl­unni, Frið­rik Smári Björg­vins­son yfir­lög­reglu­þjónn, Aldís Hilm­ars­dótt­ir, yfir­maður fíkni­efna­deild­ar, og Ólafur Helgi Kjart­ans­son, lög­reglu­stjóri á Suð­ur­nesjum, við­ur­kenna öll að málið hafi ekki farið eins og það átti að fara, og ­nefna í við­tali við Vísi, að sam­skipta­erf­ið­leikar hafi leitt til rangra ákvarð­ana, en vilja ekki kann­ast við neitt klúð­ur.



Svo virð­ist sem þetta ágæta fólk átti sig ekki á alvar­leika máls­ins, því tál­beita lög­regl­unn­ar, sem var sett í stór­hættu við að upp­lýsa um stór­fellt fíkni­efna­smygl, hefur verið dæmd í ell­efu ára fang­elsi vegna þátt­töku sinnar í mál­inu. Lög­reglan bar ábyrgð á því í hvaða stöðu hún var sett, í krafti vald­heim­ilda sinna. Ólafur Helgi Kjart­ans­son, sem æðsti yfir­maður rann­sóknar máls­ins, verður að gera hreint fyrir sínum dyrum í þessu til­viki, því mála­vextir og nið­ur­staðan í mál­inu rýra traust á lög­regl­unni og grafa undan mögu­leikum lög­regl­unnar til þess að nýta þessar aðferðir fram­veg­is. Borg­arar sem vilja upp­lýsa um mál sem þessi geta ein­fald­lega ekki treyst lög­regl­unni, ef hún vinnur með fyrr­nefndum hætti.



Rétt­ast væri að láta rann­saka þátt lög­regl­unnar í mál­inu, velta við hverjum steini, og upp­lýsa um hvernig málið gat farið eins og það fór. Þá fyrst geta yfir­menn í lög­regl­unni metið hvort rétt er að nota orðið klúð­ur, og þá almenn­ingur einnig.