Sam Walsh, for­stjóri Rio Tinto á heims­vísu, seg­ist reikna með því að árið 2016 verði jafn­vel erf­ið­ara í rekstri fyr­ir­tæk­is­ins heldur en árið 2015, sem var eitt erf­ið­asta rekstr­arár í sögu fyr­ir­tæk­is­ins. Þetta kom fram í tölvu­pósti sem hann sendi til starfs­manna fyrir tólf dög­um, og vitnað var til á vef Australian Mining en í tölvu­póst­inum greindi hann frá því að öll laun starfs­manna fyr­ir­tæk­is­ins yrðu fryst á árinu 2016, og að ein­blínt yrði á að verja lausa­fjár­stöðu fyr­ir­tæk­is­ins í erf­iðu árferð­i. 

Eins og fram hefur komið á vef Kjarn­ans, þá er þessi fram­koma Rio Tin­to, sem byggir á ákvörðun Walsh, gagn­vart starfs­mönnum á Íslandi, fyrir neðan allar hell­ur. Und­ar­legt er að stjórn­völd, ásamt verka­lýðs­hreyf­ing­unni og atvinnu­rek­end­um, bendi ekki á hið aug­ljósa - í sam­ein­ingu - að Rio Tinto hafi engan rétt til þess að segja sig frá íslenskum vinnu­rétti og kjara­samn­ing­um. Yfir­lýs­ingin um launa­frost er lítið annað en ögrun við íslenskan vinnu­mark­að, og mik­il­vægt er að aðilar vinnu­mark­að­ar­ins hafi sjálfs­traust til þess að mæta þessum skila­boðum að utan. 



Ann­ars fær fyr­ir­tækið að vaða yfir starfs­menn sína í Straums­vík, og allan íslenskan vinnu­markað í ljósi for­dæm­is­ins, alveg óáreitt. Það er óvið­un­andi staða.