Stu­art Robert, sem var ráð­herra ­mannauðs­mála (Mini­ster of Human Reso­urces) í Ástr­al­íu, sagði af sér í gær, vegna frétta af því að hann hefði talað máli ástr­alsks fyr­ir­tækis í Kína. Í sér­stakri rann­sókn vegna þess­ara ásakana, á vegum yfir­valda, kemur fram að Robert hafi sýnt af sér kæru­leysi, og ekki hegðað sér í sam­ræmi við skyldur emb­ætt­is­ins, og ekki heldur virt við­ur­kennda verk­ferla sem sæma góðri stjórn­sýslu. 

Þessi ákvörðun Robert er áhuga­verð og ástæður hennar sömu­leið­is, þegar hún er borin saman við sam­bæri­legt mál hér á landi. Það snýr að Ill­uga Gunn­ars­syni.



Ill­ugi hefir legið undir ámæli vegna tengsla sinn við Hauk Harð­ar­son, stjórn­ar­for­mann fyr­ir­tæk­is­ins Orku Energy. Haukur réð Ill­uga sem ráð­gjafa fyr­ir­tækis síns á meðan að Ill­ugi var í launa­lausu leyfi frá þing­störfum vegna rann­sóknar á pen­inga­mark­aðs­sjóði Glitn­is, Sjóði 9, þar sem Ill­ugi sat í stjórn fyrir banka­hrun­ið. Haukur keypti síðan íbúð Ill­uga af honum í fyrra­sumar og leigði honum hana síðan aft­ur. Ill­ugi var þegar orð­inn ráð­herra þegar hann seldi íbúð­ina, en það gerði hann eftir að „nokkur fjár­hags­leg áföll“ höfðu dunið á hon­um. 



Ill­ugi horfir ekki eins á málin og Robert, svo mikið er víst. En það er vel hugs­an­legt, að það megi kafa ofan í málin hjá Robert og draga lær­dóm af því hvernig verk hans voru skoðuð og hvaða álykt­anir voru dregnar af þeim.