Staða efna­hags­mála á Íslandi er um margt góð um þessar mund­ir. Það upp­gangur víð­ast hvar, atvinnu­leysi lítið og merki um þenslu eru farin að sjást, ekki síst í bygg­ing­ar­iðn­aði. Enda ekki und­ar­legt, þar sem mikil vöntun er á hús­næði, einkum á höf­uð­borg­ar­svæð­in­u. 

Til fram­tíðar litið eru samt markar spurn­ingar aðkallandi. Hvernig ætlar Ísland að verða hluti af alþjóða­væddum við­skipta­heimi? Er skyn­sam­legt að reka eigin mynt, með öllu sem því fylgir, í 330 þús­und manna sam­fé­lagi? Er ein­hver teg­und af hafta­bú­skap heill­andi fram­tíð­ar­sýn? Er hávaxtaum­hverfið þol­andi til lengd­ar?



Stjórn­mála­menn virð­ast ekki hafa svo miklar áhyggjur af þessum spurn­ing­um, og njóta „veisl­unn­ar“ frek­ar. 



Þau merki í hag­kerf­inu sem vekja mesta bjart­sýni koma fram sjálf­sprottnum tækni­fyr­ir­tækj­um, þar sem hug­viti hefur verið beitt með árang­urs­ríkum hætti. Dæmi um þetta er hug­bún­að­ar­fyr­ir­tækið Tempo, sem er í eigu Nýherja. Það varð til hjá starfs­mönnum TM Software og hefur upp­gangur þess verið ævin­týri lík­ast­ur, einkum eftir hrun­ið. 



Í fyrra námu heild­ar­tekjur þess ríf­lega 1,2 millj­örðum króna, og juk­ust tekj­urnar um 65 pró­sent milli ára. Allar tekj­urnar koma erlendis frá, þar af um þriðj­ungur frá Banda­ríkj­un­um. 



Það eru fyr­ir­tæki eins og þessi sem gefa von um að fram­tíðin sé björt. En það þarf að hlúa að þeim, og gefa þeim færi á að vaxa inn í fram­tíð­ina og skapa jarð­veg fyrir fleiri sam­bæri­leg fyr­ir­tæki. Stjórn­mála­menn mega ekki forð­ast að svara erf­iðu spurn­ing­unum um þessi mál. Von­andi gefa þeir sér tíma til að koma fram með skýr svör við spurn­ingum eins og þeim, sem hér eru nefnd­ar, ­fyrir kosn­ing­arnar á næsta ári.