Að und­an­förnu hafa birst greinar eftir a.m.k. tvo mekt­ar­menn sem spáð hafa Bjartri fram­tíð dauða. Egill Helga­son hefur reyndar aldrei verið sér­stakur aðdá­andi okkar ein­hverra hluta vegna og Styrmir Gunn­ars­son sá ágæti maður tjáði skoðun sína á aðferð­ar­fræði stjórn­mála­flokka við að fást við innri vanda­mál sín og sagði af því til­efni að allir þegðu. Þannig væri Björt fram­tíð að deyja en þegði um það. 

Vissu­lega hefur Bjartri fram­tíð ekki gengið vel í skoð­ana­könn­unum und­an­far­ið. Lík­lega hefðum við þing­menn­irnir fengið meiri athygli ef við hefðum reiðst oft­ar, blótað í ræðu­stóli Alþing­is, gefið út glanna­legar yfir­lýs­ingar og almennt sýnt af okkur meiri brussu- og gassa­gang. En þannig vinnum við bara ekki.  Björt fram­tíð hefur átt góðu gengi að fagna innan þings og ég held mér sé óhætt að segja að sam­starf okkar við þing­menn ann­arra flokka hafi almennt gengið vel. 

Ótt­arr Proppé for­maður flokks­ins leiddi t.d. vinnu við umdeilt frum­varp um ný lög um útlend­inga til lykta, í góðri sátt allra flokka. Hið sama er uppi á ten­ingnum í sveit­ar­stjórnum þar sem við eigum full­trúa. Aukið gagn­sæi, meira sam­ráð við aðra flokka og aukið íbúa­lýð­ræði er t.d. birt­ing­ar­mynd inn­komu Bjartrar fram­tíðar á vett­vangi sveit­ar­stjórnar í Kópa­vogi. Menn hafa nú fagnað af minna til­efni. Og þing­menn Bjartrar fram­tíðar hafa lagt fram hlut­falls­lega næst­flest frum­vörp og þings­á­lykt­un­ar­til­lögur í þing­inu og verið dug­leg­astir þing­manna allra flokka við að styðja góð mál, jafn­vel þó aðrir hafi haft frum­kvæði að þeim. Það segir sína sögu um vinnu­brögð flokks­ins, að ryðj­ast upp úr hjól­förum gamla tím­ans og svart-hvítri, pól­aris­er­ingu gömlu stjórn­mál­anna, jafn­vel þó það sé ekki í tísku og við fáum ekki athygli út á það.  Það eru engir seðla­banka­stjórar eða rit­stjórar í okkar röðum sem banna með öllu stuðn­ing við góð mál vegna eign­ar­halds ann­arra á þeim. Við styðjum góð mál sam­fé­lags­ins vegna, ekki flokks­ins vegna. 

En aftur að krist­alskúlum og kaffi­bolla­spám. Það hefur ekki verið bjart yfir flokknum í kaffi­bolla Egils Helga­sonar í gegnum tíð­ina. Ekki geri ég athuga­semdir við hans skoð­an­ir. Ég hef hins vegar áhyggjur af því að þoku­slæð­ingur gæti verið í krist­alskúlum hans og Styrmis Gunn­ars­son­ar. Ég geri því alvar­legar athuga­semdir við yfir­lýs­ingar þeirra um mein­tan dauða flokks­ins. Enda þótt vinnu­brögð okkar hugn­ist ekki skoð­ana­mynd­andi stjórn­mála­skýrendum sem aðhyll­ast átaka­stjórn­mál er Björt fram­tíð sprell­lif­andi, við ágæta heilsu og mun bjóða fram krafta sína í næstu kosn­ing­um. Ég legg því til að menn láti lofta aðeins um krist­alskúl­una, taki niður svart-hvítu gler­augun og sjái Bjarta fram­tíð sem það sem hún er. Upp­flett­ingar á vef Alþingis gætu jafn­vel hjálpað til. 

Höf­undur er þing­maður Bjartrar fram­tíð­ar.