Áætlun eign­ar­halds­fé­lags­ins Kaup­þings um að greiða starfs­fólki sínu 1,5 millj­arð króna í bón­us­greiðslur fyrir að selja eignir félags­ins hafa skilj­an­lega vakið mikla athygli. BSRB gagn­rýndi áformin harð­lega í yfir­lýs­ingu í gær, sagði þau óásætt­an­leg og ekki eiga við í íslensku sam­fé­lagi og yfir­læknir á Barna­spít­ala Hrings­ins hefur bent á að upp­hæðin nemi nán­ast öllum launum allra 200 starfs­manna spít­al­ans á einu ári. Kaup­þing hefur ekki viljað tjá sig um mál­ið.

Þetta er allt saman mjög rétt­mæt gagn­rýni. Það er óskilj­an­legt af hverju starfs­fólk eigna­um­sýslu­fé­lags eigi að fá allt að 100 millj­ónir króna hvert fyrir það eitt að selja eignir og vera um leið að vinna vinn­una sína. Bjarni Bene­dikts­son, fjár­mála- og efna­hags­ráð­herra, hitti naglann ágæt­lega á höf­uðið þegar hann sagði við RÚV í síð­ustu viku að það væri ekk­ert að því að menn hagn­ist í sam­fé­lag­inu okkar ef þeir hafi tekið áhættu eða lagt fjár­magn sitt und­ir. „En þegar menn taka enga áhættu, eru bara að mæta í vinn­una, og eru að semja við jafn­furðu­leg fyr­ir­bæri og þessar skeljar af gömlu bönk­unum eru í ein­hverju svona lok­uðu mengi, þá verður allt málið að skoð­ast í öðru ljósi. Þess vegna kemur strax upp í hug­ann orðið „sjálftaka“ þegar maður sér svona nið­ur­stöð­u.“

Starfs­menn Kaup­þings eru ekki að taka áhættu í störfum sín­um. Þeir eru ekki að leggja undir eigið fé í við­skipt­um. Þeir eru bara að mæta í vinn­una og selja eignir sem komu til félags­ins í kjöl­far nauða­samn­inga. Af hverju ættu þeir að fá bón­us­greiðslur fyrir þetta?