Hann var lát­inn þegar hann fannst  í kjall­ar­an­um.  Það var partí uppi og  stóð frekar illa á. Eng­inn  nennti að standa í ves­eni. Þess vegna var honum ein­fald­lega stungið í kist­una. Hann var í vinnugalla. Á brjóst­vas­anum stóð snjáðum stöfum eitt­hvað um Frelsi, jafn­rétti og bræðra­lag. 

Mörgum fannst reyndar að kall­inn í kist­unni hafi risið upp frá dauð­um. Eins og geng­ur. Partí­gest­unum fannst þeir kann­ast  við ókunn­uga mann­inn í jakka­föt­un­um, ­slétt­an og strok­inn. Hann mingl­aði mest með hinum jakkalökk­un­um. Á vasa­klút í brjóst­vas­anum stóð eitt­hvað um frjáls­hyggju, for­rétt­indi og frænd­hygl­i. 

Við vitum öll af karl­in­um í kist­unn­i.  Við kíktum síð­ast á  hann um árið 2011.

Þá var reikni­vél vel­ferð­ar­ráðu­neyt­is­ins  sett í gang. Þá kom í ljós að lág­marks­laun í land­inu duga ekki fyrir sóma­sam­legri fram­færslu. Lægstu laun í land­in­u eru nú um 250.000 kr brúttó á mán­uði.  

Sam­kvæmt dæmi­gerðum neyslu­við­miðum þarf ein­stak­lingur á höf­uð­borg­ar­svæð­inu um 223.000 kr á mán­uði . Vel að merkja fyrir utan hús­næð­is­kostn­að, til að lifa sóma­sam­legu lífi. Sam­kvæmt þessu duga lág­marks­laun nokkurn veg­inn fyrir fæði og klæð­um, en ekki hús­næði.

Eftir þessa „upp­götv­un“ lok­uðum við ein­fald­lega  frystikist­unn­i. 

Nú stíga máls­met­andi menn á stokk, einn af öðr­um. Þeir segja hús­næði orðið að mun­aði hinna efna­meiri. Íslenska Macdon­alds-væð­ingin er á því stigi að vel menntað fólk í fleiri en einni vinnu er ókleyft að eign­ast eða leigja  venju­lega blokkar­í­búð. 

Eigum við sem tuðum í fjöl­miðlum um hús­næð­is­mál etv. frekar að fara að ranta um launa­mál?

Á síð­asta kjör­tíma­bili var öllu snúið við út af for­sendu­bresti þeirra sem áttu fast­eign. Í núver­andi  og síversn­and­i á­standi hús­næð­is­mála er hins vegar ekk­ert í orða­bók­inni sem heit­ir for­sendu­brestur. 

Hvað er það annað en for­sendu­brestur þegar venju­legt fólk getur hvorki leigt eða keypt venju­legar íbúð­ir? Þegar hús­næðis og leigu­mark­aður er ein­fald­lega að lok­ast fyrir nýlið­un,  al­veg eins og hjá  „Gener­ation rent“ í  Englandi?

Hvað er það annað en for­sendu­brestur þegar stjórn­völd eru áhuga­sam­ari um að einka­væða hagnað af áfeng­is­sölu og flagga í myrkri, en að koma almenn­ingi í húsa­skjól?

Þegar stór­mál á borð við þetta er ekki kosn­inga­mál, og ekki staf um það að finna í stjórn­ar­sátt­mála?

Nú hlýtur næsta stoppi­stöð hjá ASÍ og BSRB að vera Aust­ur­völl­ur.

Því for­sendu­brest­ur­inn er full­kom­inn.