Svo virð­ist sem ákvarð­anir á þingi séu oft teknar til að bregð­ast við bráða­vanda í stað þess að móta heild­stæða stefnu til fram­tíð­ar. Þetta er kannski hvað skýr­ast en í mennta­mál­um, en þar liggja hvergi fyrir áætl­anir eða mark­mið um hvernig við viljum byggja upp mennta­kerfið til lengri tíma. Hvað þá að þeirri stefnu sé fylgt eftir með aðgerð­ar­á­ætl­un­um.

Nýbreytni og þró­un­ar­vinna virð­ist til­vilj­ana­kennd eða háð gælu­verk­efnum ráða­manna. Í þeim fáu til­vikum þegar fjár­magn er svo auk­ið, er það oftar en ekki til að bregð­ast við bráðum hús­næð­is­vanda skól­anna þar sem þörfin er orðin svo aðkallandi vegna auk­ins fjölda nem­enda að ekki verður lengur beð­ið.  

Hérna er hins veg­ar ekki verið að vinna stefnu­mótun til lengri tíma, þar sem fram­sýnir ráð­herrar - eða flokkar - hafa unnið heima­vinnu sína og í breiðri sátt við hags­muna­að­ila. Getur verið að það sé vegna þess að þeir flokkar sem farið hafa með mál­efni mennta­mála und­an­farna ára­tugi hafi ein­fald­lega enga heild­stæða stefnu þegar kemur að mennta­málum umfram inni­halds­lausra slag­orða?  

Við verðum að láta af til­vilj­un­ar­kenndum ákvörð­un­um. Björt fram­tíð vill vinna að heild­stæðri stefnu og lang­tíma mark­miðum í mennta­mál­um, þar sem öll­u­m hags­muna­að­il­u­m er boðið að borð­inu. Það er allt mor­andi í góðum hug­myndum í bak­land­inu þar sem bæði þekk­ing og reynsla er til stað­ar. Við þurfum að móta skýra og metn­að­ar­fulla stefnu í mennta­málum og raun­hæf­ar útfærslur á mark­miðum henn­ar. Þessa stefnu þarf að vinna í breiðri póli­tískri og fag­legri sátt, og henni verður að fylgja alvöru fjár­magn til raun­veru­legrar upp­bygg­ingar á mennta­kerfi okkar til fram­tíð­ar­.  

Aðeins þá getum við hætt að eyða tíma og fjár­munum í bráða­birgða við­gerðir og farið að huga að lang­tíma mennta­stefnu.

Höf­undur skipar 2. sæti Bjartar fram­tíðar í Suð­ur­kjör­dæmi.