Í stjórn­ar­sátt­mála sitj­andi rík­is­stjórnar er lögð áhersla á rík­is­stjórnin ætli sér að styðja og efla sjálf­bæran íslenskan land­búnað með sér­staka áherslu á að efla líf­ræna ræktun sem og stuðla að auk­inni nýsköpun og vöru­þróun innan land­bún­að­ar­geirans. Þar segir beint að Ísland eigi að vera leið­andi í fram­leiðslu á heil­næmum land­bún­að­ar­af­urð­um. Í sátt­mál­anum er einnig tekið sér­stak­lega fram að rík­is­stjórnin ætli sér að stuðla með beinum hætti að frek­ari þróun líf­hag­kerf­is­ins, inn­leiða grænar lausnir til að draga úr umhverf­is­á­hrifum mat­væla­fram­leiðslu og styðja við kolefn­is­jöfnun grein­ar­inn­ar.

Þetta er jákvæð og metn­að­ar­full sýn en mun ekki verða að veru­leika nema henni verði fylgt eftir af fullum krafti. Það verður að sjálf­sögðu best gert innan skrif­stofu land­bún­að­ar­ins í Atvinnu- og nýsköp­un­ar­ráðu­neyt­inu (ANR) því fag­skrif­stofur ráðu­neyt­anna gegna jú því hlut­verki að vera fag­lega sér­hæfðar í þeim mála­flokkum sem við­kom­andi ráð­herra er ætlað að halda utan um og fylgja eft­ir. Í þessu ljósi skýtur því mjög skökku við að sjáv­ar­út­vegs- og land­bún­að­ar­ráð­herra hafi nýverið ákveðið að leggja niður fag­skrif­stofu mat­væla og land­bún­aðar og færa verk­efni land­bún­að­ar­ins undir skrif­stofu alþjóða­mála innan ANR.

Land­bún­aður á Íslandi á undir högg að sækja og lík­lega aldrei meiri þörf en einmitt í dag á þver­fag­legri og vel mann­aðri skrif­stofu land­bún­að­ar­mála innan ANR til að sinna hefð­bundnum stjórn­sýslu­verk­efnum mála­flokks­ins ásamt því að halda utan um vinnu við að móta land­bún­að­ar­stefnu stjórn­valda út frá stjórn­ar­sátt­mál­an­um, í sam­vinnu við sam­fé­lagið allt, og greina helstu vaxt­ar­brodda land­bún­að­ar­ins til fram­tíð­ar. Slík vinna er grunnur þess að hægt sé að sam­þætta og aðlaga núver­andi styrkja­kerfi grein­ar­innar að land­bún­aði nútíðar og fram­tíðar og opna kerfið fyrir mun fjöl­breytt­ari not­enda­hópi en hefur aðgang að því í dag. Það myndi án efa skila öfl­ugri end­ur­nýjun og nýsköpun til sveita og verða þannig hluti af lang­tíma atvinnu­skap­andi byggða­stuðn­ingi, eitt­hvað sem við lík­lega öll viljum sjá raun­ger­ast.

Til að ná mark­miðum rík­is­stjórn­ar­innar þarf ráð­herra land­bún­að­ar­mála og hans ráðu­neyti einnig að efla rann­sóknir og þró­un­ar­starf á sviði fjöl­breytts land­bún­aðar og sjálf­bærni. Það er umhugs­un­ar­vert að Atvinnu- og nýsköp­un­ar­ráðu­neytið hefur enga fag­lega und­ir­stofnun til að vinna að þessum mála­flokkum með sér og hefur tæp­lega haft síðan árið 2005 er Rann­sókn­ar­stofnun Land­bún­að­ar­ins, Land­bún­að­ar­há­skól­inn á Hvann­eyri og Garð­yrkju­skól­inn á Reykjum runnu saman í eitt og Land­bún­að­ar­há­skóli Íslands (LB­HÍ) varð til. Af ástæðum sem ekki verða raktar hér hefur LBHÍ frá upp­hafi aldrei haft fjár­hags­lega burði til að sinna rann­sókn­ar- og nýsköp­un­ar­verk­efnum tengdum land­bún­aði og sjálf­bærni af þeim krafti sem eflaust var reiknað með að háskól­inn myndi gera þegar til hans var stofn­að.

Allar þekk­ing­ar­stoðir land­bún­að­ar­ins, þar með taldar stoðir nýsköp­un­ar, grænna lausna og sjálf­bærni eru því í dag langt í frá eins sterkar og þær þyrftu að vera. Þessu þarf að breyta ef mark­mið rík­is­stjórn­ar­innar um öfl­ugan og sjálf­bæran íslenskan land­búnað eiga að verða að veru­leika. Það verður best gert með þrennu: upp­bygg­ingu á öfl­ugri fag­skrif­stofu land­bún­aðar innan ANR, stofnun þver­fag­legrar fag­stofn­unar land­bún­aðar og sjálf­bærni og veru­legri inn­spýt­ingu inn í alla starf­semi Land­bún­að­ar­há­skóla Íslands.