Mik­il­væg­asti vinnu­tím­inn á hverjum vinnu­stað er í kaffi­tíma­spjall­inu. Að borða saman er veiga­mikil félags­leg athöfn sem bætir tengsl þeirra sem saman koma. Þar til við­bótar eru þessir afmörk­uðu og óform­legu fundir sam­starfs­fólks á kaffi­stof­unni skil­virkasta leiðin til að miðla reynslu, upp­lýs­ingum og hug­mynd­um, koma á fram­færi kvört­unum og stinga upp á úrbót­um.

Vinnu­staður sem á ekki góða kaffi­stofu er ekki góður vinnu­stað­ur.

Á góðum vinnu­stað vinnur fólk sem deilir sam­eig­in­legum áhuga á við­fangs­efnum vinnu­stað­ar­ins. Það þarf ekki að vera svo að fólk tali bara um vinn­una í kaffi­tímunum og á endi­lega ekki að vera svo. Allir tím­arnir sem fara í að spjalla um dag­inn og veg­inn, spyrja ráða og miðla reynslu af mat­reiðslu, barna­upp­eldi og bíla­við­gerðum eða segja sögur af sveit­ungum og ferða­lög­um, allir þeir tímar virkja tengsla­myndun sam­starfs­fólks­ins og til­finn­ing­una fyrir að vera hluti af heild.

Sérhver vinnu­staður er sam­starfs­verk­efni allra þeirra sem þar vinna. Þegar fólk sér sig og sam­starfs­fólk sitt sem sam­herja á vinnu­stað þá er það af því það hefur sjálft áhuga á starfi sínu og deilir þeim áhuga með áhuga­sömu sam­starfs­fólki. Þá verður til sam­tal um stórt og smátt í starf­inu, þar miðl­ast upp­lýs­ingar um fram­gang verks, biluð tæki, til­lögur að úrlausnum, áminn­ingar um það sem þurfi að gæta að, hug­myndir um nýj­ung­ar, lausnir á sam­skipta­vanda, hvatn­ing, hrós og skammir yfir því sem miður hefur far­ið. Áhuga­samt fólk sækir sér líka upp­lýs­ingar utan vinnu­stað­ar­ins og á kaffi­stof­unni miðlar það reynslu frænda síns eða frú Gúgglu um fram­leiðslu­að­ferð­ir, tækninýj­ung­ar, upp­eld­is­kenn­ing­ar, kennslu­efni, vís­inda­rann­sókn­ir, ræst­inga­vörur og mark­aðstæki­færi.

Góðir stjórn­endur eru þátt­tak­endur á kaffi­stof­unni og kunna að nýta hana bæði til að hlusta og til að miðla. Þess vegna á kaffi­stofan að vera sam­eig­in­legt rými allra starfs­manna, stjórn­enda, sér­fræð­inga og allra hinna. Mik­il­væg­asta aðsetur þró­un­ar­deildar vinnu­staðar er kaffi­stofa hans. Með góðri kaffi­stofu má spara heil­mik­inn tíma í und­ir­bún­ing form­legra starfs­manna­funda og sam­an­lögðum tíma allra þeirra sem sitja þá. Á kaffi­stof­unni kemur líka svo margt fram sem aldrei kæmi fram á form­legum starfs­manna­fundi af því form þeirra hentar ekki öll­um.

Sú til­laga SA að mæta kröfum um stytt­ingu vinnu­tíma verka­fólks með því að stytta kaffi­tím­ana eða fella þá alveg nið­ur, kemur frá stjórn­endum sem kunna ekki að vinna. Fólk sem kann ekki að vinna á ekki að fást við að stjórna vinnu­stöð­um. Það endar bara á því að reita hár sitt og ráða almanna­tengil til að skrifa fyrir sig afsök­un­ar­bréf sem endar á VÁ!