Sveitarfélög þurfa að sinna ýmsum mikilvægum framkvæmdum. Margar þeirra eru lögbundnar og hvert sveitarfélag því skuldbundið til að leggja fé í þær þótt dýrar reynist. Aðrar framkvæmdir eru valkvæðar, fjarri því að vera nauðsynlegar en mjög fjárfrekar. Einni slíkri er að ljúka í Garðabæ um þessar mundir, en erfitt er að sjá að hin almenni bæjarbúi hrópi húrra fyrir hagsýni bæjarstjórnarinnar. Framkvæmdin er fjölnota fundarsalur, sem er reyndar fyrst og fremst ætlaður undir bæjarstjórnarfundi. Unnið hefur verið að þessum eina sal árum saman og kostnaðurinn er þegar kominn yfir 400 milljónir króna. Þarna verður aldeilis hægt að halda dýrðlega fundi um ábyrga fjármálastjórnun og aðhald í rekstri!
Það er erfitt að sjá fyrir sér hvernig bæjaryfirvöld komust að þeirri niðurstöðu að rétt væri að opna bæjarsjóð upp á gátt til að útbúa þennan eina fundarsal. Voru aldrei sett nein mörk um hvað væru eðlileg fjárútlát? Hvað einn salur mætti kosta bæjarbúa? Hvarflaði þetta aldrei að bæjarfulltrúum, sem láta ekkert tækifæri ónotað til að hreykja sér af agaðri fjárhagsáætlun og vel reknu sveitarfélagi? Á sama tíma er reyndar öll áhersla lögð á að bæjarbúar greiði eins stóran hluta af kostnaði við grunnþjónustu og mögulegt er og eins mikið af annarri mikilvægri þjónustu og mögulegt er. Vegna þess að allt kostar og eðlilegt að hver og einn borgi almennilega fyrir þá þjónustu sem nýtt er hverju sinni, að mati bæjarfulltrúa meirihlutans, sem brátt fá ný sæti í tæplega hálfs milljarðs króna fundarsal.
Gott og vel, salurinn er „fjölnota“, eins og bæjaryfirvöld hamra sífellt á, svo hann er ekki eingöngu fyrir fundi bæjarstjórnarinnar. Hvernig sjá bæjaryfirvöld nýtingu hans fyrir sér? Hverjir geta nýtt salinn, hvenær og hversu mikið þurfa þeir að greiða fyrir notkunina? Það fær ekki staðist að hver sem er fái aðgang að salnum hvenær sem er án endurgjalds, svo bæjaryfirvöld hljóta að hafa mótað skýra stefnu þar um. Er ekki ráð að sú stefna verði lögð fram, svo bæjarbúar geti kynnt sér hvernig þeir geta sem best nýtt þessa eign sína?
Bæjarstjórnin hefur vissulega verið á hrakhólum með fundaraðstöðu undanfarin ár og tímabært að bætt sé þar úr. Að þær úrbætur kosti hátt í hálfan milljarð er hins vegar út í hött og með ólíkindum að sá kostnaður skuli samþykktur af sama meirihluta og bregst ókvæða við öllum tillögum minnihlutans, ef þær kalla á einhver fjárútlát til lengri tíma. Slíkt er nefnilega alls ekki í takt við ábyrga fjármálastjórnun bæjarins, segir meirihlutinn, um leið og hann kvittar upp á reikninga vegna rándýra fundarsalarins.
Ætli bæjarbúar séu ánægðir með að hafa eignast fjölnota fundarsal, sem kostar sama og tillaga Garðabæjarlistans um hækkun systkinaafsláttar um 5 þúsund krónur á ári – og hefði dugað til að dekka þann aukna kostnað í 40 ár? Ætli börn og ungmenni, sem eiga erfitt með að standa undir kostnaði við íþróttir og tómstundir, hugsi hlýlega til fjölnota fundarsalarins, þegar þau horfa á eftir jafnöldrum sínum í tómstundirnar? Og hvað með foreldra yngstu barnanna? Garðabæjarlistinn vildi halda gjaldskrá leikskólans óbreyttri, til að koma til móts við þann hóp, en það hefði kostað 20 milljónir á ári og var auðvitað alls ekki í takti við hina ábyrgu fjármálastjórn meirihlutans. Kannski foreldrar leikskólabarna fái fjölnota salinn lánaðan, til að bera saman bækur sínar um hvernig þeir geta náð endum saman um næstu mánaðamót?
Bæjaryfirvöld þurfa að leggja fram allar upplýsingar um kostnað við nýja, rándýra fundarsalinn. Hvað var gert ráð fyrir að salurinn kostaði upphaflega? Hver var áætlaður hönnunarkostnaður og hvar endaði hann? Hver var áætlaður framkvæmdakostnaður og hvar endaði hann? Hvers vegna? Hver ber ábyrgð?
Við í Garðabæjarlistanum köllum eftir agaðri fjármálastefnu, fjármálastefnu þar sem kostnaður við allar framkvæmdir er greindur áður en ráðist er í verkið og þar sem rúmlega 400 milljónir króna teljast há upphæð, sama hvert henni er kastað.
Höfundur er bæjarfulltrúi og oddviti Garðabæjarlistans.
