Við vorum í þing­hús­inu í Was­hington í boði banda­rískra stjórn­valda. Biden öld­unga­deild­ar­þing­maður er á leið­inni, sagði skrif­stofu­stjóri hans og bauð okkur sæti. Má bjóða ykkur kaffi? Við röð­uðum okkur í kringum borð í fund­ar­her­berg­inu, helltum í boll­ana hvert hjá öðru og svo hófst bið­in. Þetta var lík­lega vorið 1986 og í hópnum var rúmur tugur evr­ópsks áhuga­fólks um stjórn­mál. 

Í rút­unni á leið­inni í þingið um morg­un­inn hafði komið í ljós að fólk vissi lítil deili á Jos­eph Biden. Hann er demókrati, sagði ein­hver. Þegar við gengum gegnum þing­húsið til fundar við Biden, var komið við á áheyr­endapöllum öld­unga­deild­ar­inn­ar. Niðri á gólf­inu var maður að tala úr sæti sínu. Þennan kann­ist þið lík­lega við, sagði leið­sögu­mað­ur­inn. Bræður hans voru vel þekkt­ir, bætti hann við til örygg­is. Við stöldruðum og hlust­uðum í nokkrar mín­út­ur. Edward Kenn­edy var að flytja ræð­u. 

Hver er Biden?

Inni í fund­ar­her­bergi Bidens lengd­ist bið­in. Þing­mað­ur­inn tafð­ist á fundi, sagði skrif­stofu­stjór­inn. Við stóðum upp og skoðum okkur um. Á veggjum voru ljós­mynd­ir, skildir og fánar sem sýndu Biden við ýmis tæki­færi og hægt var að nota eins og mynda­gátu til að ímynda sér hver og hvernig hann væri. 

Bjart­leit­ur, bros­andi og alþýð­leg­ur. Fjöl­skyldu­mað­ur. Dokt­ors­próf í lög­fræði. Kos­inn á þing fyrir Delaware-­ríki árið 1972. Vin­sæll meðal kjós­enda. Flinkur í tæki­fær­is­ræð­um. Á sumum mynd­anna voru hús­gaflar risa­vax­inna hænsna­búa í bak­grunni og á einni var hann í slát­ur­húsi í slopp með hár­net og fylgd­ist af athygli með þús­und kjúklingum á færi­bandi þok­ast nær. Eft­ir­vænt­ingin jókst. Það yrði gaman að hitta Biden. Hann virt­ist upp­renn­andi stjarna í Demókra­ta­flokkn­um.

Hvert fór Biden?

Enn lengd­ist bið­in. Útundan okkur sáum við að eitt­hvað var á seyði á skrif­stof­unni við hlið­ina. Símar hringdu, fólk kom í dyra­gætt­ina og skrif­stofu­stjór­inn leit á klukk­una. Skyndi­lega gekk hann inn á mitt gólf í her­berg­inu, klapp­aði saman hönd­unum til að ná athygli og kall­aði yfir hóp­inn: Dömur mínar og herr­ar. Leyfið mér að kynna öld­unga­deild­ar­þing­mann­inn John Warn­er. 

Gesturinn vatt sér inn í sal­inn. Hann pass­aði ekki inn í mynd­skreyt­ing­arnar á veggj­un­um. Hann var öðru vísi en sá sem við áttum von á. Hann var svip­mik­ill, brúna­þungur og alvar­legur og her­bergið virk­aði of lítið fyrir hann. Kollegi minn, Jos­eph Biden, er upp­tek­inn á fundi og bað mig að hlaupa í skarðið fyrir sig. Ég er repúblikani en við erum nágrann­ar. Ég er frá Virg­iníu en hann er frá Delawere sem er hinum megin við fló­ann. Hann brosti örlít­ið. Þeir eru í kjúkling­um. Okkur finnst fiskur betri. 

John Warner var eins og fiskur í vatni. Við komum hvergi að tómum kof­un­um. Hann var Víð­ir, Þórólfur og Alma. Hann vissi til dæmis allt um NATO og kaf­báta­leit í Norður Atl­ants­hafi. Eina svarið sem virk­aði ekki almenni­lega hjá honum var útskýr­ing á Stjörnu­stríðs­á­ætlun Reag­ans for­seta og lái honum það hver sem vill. Þegar fund­inum lauk hvísl­aði leið­sögu­mað­ur­inn að mér: Hann er einn af þunga­vigt­ar­mönn­unum hér í hús­inu. Hann var flota­mála­ráð­herra. En flestir þekkja hann fyrir að hafa verið fjórði eig­in­maður Elísa­betar Taylor.

Hvar er Biden?

Nú, ald­ar­þriðj­ungi síð­ar, er ég aftur að bíða eftir Biden. Í þetta skiptið sit ég ekki á bið­stof­unni í þing­hús­inu við aust­ur­end­ann á Penn­syl­vania Avenue. En biðin er vegna ástands­ins í hús­inu við hinn end­ann á göt­unn­i. Biden virð­ist nefni­lega vera það eina sem getur komið í veg fyrir fjögur ár enn af harm­rænum skrípa­leik í Hvíta hús­inu. Þar eru póli­tískir inn­an­stokks­munir sem eru mik­il­vægir, ekki ein­ungis fyrir það góða fólk, sem byggir Banda­rík­in, heldur einnig okkur hin, sem höfum sam­ein­ast um stofn­an­ir, sam­tök og sam­vinnu þjóða heims­ins. Núver­andi hús­ráð­andi í Hvíta hús­inu er á góðri leið með brjóta allt það innbú og týna.

En hvar er þá Biden? Er hann enn á fundi?

Höf­undur er líf­eðl­is­fræð­ingur og var einu sinni í póli­tík.