Það verður bara að teljast mjööög ó­lík­legt að hún Þór­dís, ferða­mála- & alt mulig­hed - ráð­herr­ann okkar hefði vaðið í þessi ósköp, sem þessi lang­þráð­i æsku­vin­konu­hitt­ing­ur hefur nú snú­ist ­upp í í, nema að hafa hugsað það til enda. Við erum loks­ins að ­sjà nýja tíma í póli­tík; fólk sem er treystandi, fólk sem axlar ábyrgð á sínum gjörð­u­m os­frv. Þór­dís hefði aldrei, ekki sem sitj­andi ráð­herra í þess­ari rík­is­stjórn, farið að brjóta regl­urnar sem sama rík­is­stjórn setti fram í sam­starfi við þrí­eykið góða. 

Þarna eru átta vin­konur saman komn­ar. Ein er ráð­herra og sem slíkur er meiri pressa á henni að sýna gott for­dæmi. Hún veit hversu mik­il­vægt það er að þeir sem sitja við völdin í þessu landi sýni það, ekki bara í orðum heldur það sem mik­il­væg­ara er, í gjörð­um. Að við sitjum öll við sama borðið - í bar­átt­unn­i við veiruna það er að segja. 

Gefum okkur að vin­kon­urnar átta eigi að með­al­tali tvö börn á haus. 3x8 (döm­urnar taldar með) gefa okkur 24 ein­stak­linga. Legg áherslu á að hér er um laus­lega og létt gef­inn útreikn­ing að ræða, óþarfi að festa sig í stað­reynda-smá­at­riðum (fleiri/­færri börn, mak­i/eng­inn mak­i). Áfram gakk.

Átta heim­ili; tutt­ugu og fjórir ein­stak­ling­ar, átta vinnu­stað­ir, átta leik­skól­ar, fimm leikja­nám­skeið, þrjár félags­mið­stöðv­ar. Aftur ítreka ég að smá­at­riði eru skáld­uð, í guð­anna bænum farið ekki að fest­ast í þeim! Finnst ykkur í alvöru lík­legt að ráð­herr­ann sem um ræðir hafi ekki gert ein­hvers­konar grein­ingu á högum allra sjö æsku­vin­kvenna sinna áður en hún mat það síðan öruggt að mæta í gleð­skap­inn? Hún veit að annað væri hræsni. Þetta var heldur eng­inn gleð­skapur þannig lag­að. Er það ekki svo­lítið beiskt og fyrir neðan belt­is­stað að ætla að fara að kalla það eitt­hvað „djamm“, þegar fólk er að skila sér heim fyr­ir mið­nætti?

Eins og ­sótt­varna­lækn­ir benti okkur líka rétti­lega á í gær, þá er tveggja metra reglan meira fyrir rekstr­ar­að­ila að passa upp á. Það má alveg hitta þá sem mann langar að hitta, sér­stak­lega ef þú þekkir við­kom­andi og veist alveg að hann er ekk­ert smit­að­ur. Og þú veist að fjöl­skylda við­kom­andi er ekki heldur smituð því þú auð­vitað spyrð og við­kom­andi full­vissar þig um að eng­inn í hans nærum­hverfi sé búinn að sýna ein­kenn­i. 

Nú, og þegar við höfum hugsað þetta yfir með smá skyn­semi, vit­andi allt þetta, eins og Þór­dís vissi pott­þétt, nýbúin að segja í við­tali að okkar eigin hegðun skipti mestu máli í veiru­bar­átt­unni, er þá ekki aug­ljóst að þetta var, í versta falli, „óheppi­legt“ eins og Bjarni komst svo gæti­lega að orð­i? 

Það gæti reyndar verið gagn­legt að ræða eitt annað sem, í besta falli,  gæti talist „óheppi­legra“ í þessu öllu saman og það er plagg­ið. Þið vitið - regluplaggið - þetta sem gleymd­ist að ­próf­arka­les­a áður en það var sent í prent og almenna net­birt­ing­u: 

En núna kannski vitum við bet­ur. Skiljum að það þýðir ekk­ert fyrir okkur að ætla bara að lesa text­ann eins og hann er mat­reiddur ofan í okk­ur. Við verðum að geta verið svo­lítið sveigj­an­leg með túlk­un­ina lík­a. 

Höf­undur er með BA-gráðu í sál­fræði og starfar hjá heima­­þjón­­ustu Reykja­vík­­­ur­­borg­­ar.