Björgvin Sigurðsson, framkvæmdastjóri markaðs- og viðskiptaþróunar hjá Landsvirkjun, segir að eftirspurn eftir rafmagni hérlendis sé svo mikil að orkufyrirtæki eigi ekki nægt rafmagn til að selja. Þetta kemur fram á vef Landsvirkjunar, þar sem Björgvin svarar athugasemdum sem Samtök iðnaðarins settu fram á vef sínum, 18. desember síðastliðinn.
Þar sagði Almar Guðmundsson, framkvæmdastjóri samtakanna, að stóriðjan stæði frammi fyrir afar erfiðu starfsumhverfi. „Heilt yfir standa fyrirtækin í stóriðju frammi fyrir afar erfiðu starfsumhverfi. Afurðarverð á málmmörkuðum eru lág, kjaradeilur í gangi og endurnýjanir mikilvægra raforkusamninga standa yfir[...]Þetta snýst ekki bara um álver eða aðra stóriðju. Það eru miklu fleiri fyrirtæki sem finna fyrir þessu ástandi,“ sagði Almar.
Markmiðið samkeppnishæf kjör
Björgvin segir það markmið Landsvirkjunar að bjóða samkeppnishæf kjör á markaði.
„Það er markmið Landsvirkjunar að bjóða samkeppnishæf kjör á raforku með langtímasamningum, hagstæðu verði og miklu afhendingaröryggi. Fast verð til lengri tíma veitir Landsvirkjun samkeppnisforskot sem viðskiptavinir meta mikils,“ segir Björgvin.
Hann segir ennfremur að horfa þurfi til samanburðar á langtímasamningum, og þar liggi upplýsingar ekki á lausu. „Það er rétt hjá Almari að raforkuverð á skammtímamörkuðum í Evrópu og víðar hefur lækkað að undanförnu. En samkeppnishæfni Landsvirkjunar er fyrst og fremst í samningum á föstu verði til 10-15 ára. Gögn um alþjóðlega raforkusamninga sem gerðir eru á þeim forsendum liggja ekki á lausu en Landsvirkjun býr þó yfir ágætum upplýsingum í gegnum markaðsstarf sitt,“ segir Björgvin og nefnir dæmi frá Kanada.
„Í aðdraganda þessara samninga hótuðu álverin að hætta starfsemi sinni. Kanadísk stjórnvöld drógust inn í samningana undir þessum hótunum og hlutuðust til um að aðilar næðu saman,“ segir Björgvin.
Hann segir að þar komi fram að þótt samið sé til 15 ára sé hægt að segja upp samningunum með 5 ára fyrirvara. Álverin skuldbindi sig til að fjárfesta fyrir rúma 30 milljarða króna og tryggja nokkur þúsund störf til langs tíma. Í einum samningnum verður eigandi álversins að afhenda hlut sinn í vatnsorkuveri í lok samningstímans, en hluturinn er metinn á tæplega 40 milljarða króna.
„Þrátt fyrir þessa íhlutun hins opinbera í Kanada er það mat okkar hjá Landsvirkjun að þegar á allt er litið séu samningar sem fyrirtækið býður hérlendis vel samkeppnishæfir við þá sem gerðir voru í Kanada,“ segir hann.
Norðmenn komnir á aðra braut
Sé horft til Noregs, þá segir Björgvin að fátt bendi til langtíma samningar séu boði sem séu hagstæðari en bjóðar á Íslandi. „Þvert á móti hefur Statkraft, systurfyrirtæki Landsvirkjunar og stærsti raforkuvinnsluaðili Noregs, upplýst að það bjóði sjaldan samninga til lengri tíma en 5-7 ára. Það hefur ekki verið tilkynnt um nein stór áform um uppbyggingu á nýjum verksmiðjum í Noregi á undanförnum árum, en á sama tíma hefur Landsvirkjun reist nýjar virkjanir, endursamið við eitt álveranna á Íslandi, aukið sölu rafmagns til viðskiptavina í stóriðju og heildsölu, lokið samningum við tvö ný kísilmálmver sem eru í byggingu og fleiri verkefni eru í farvatninu,“ segir Björgvin.
Snýst um að auka verðmæti orkuauðlindanna
Björgvin segir að stefna Landsvirkjunar sé í takt við það markmið að auka verðmæti eins og kostur er. Orkuauðlind sé verðmæt og eftirspurn frá erlendum fyrirtækjum sé mikil. „Íslendingar hafa á undanförnum áratugum styrkt stoðir efnahagslífsins af harðfylgi og hyggindum. Hér býr vel menntað starfsfólk, samgöngur eru góðar, raforkukerfið mjög öflugt, kostnaður við skipaflutninga hagstæður og aðgangur greiður að evrópskum mörkuðum. Allir þessir þættir hafa stuðlað að því að mikil eftirspurn er eftir rafmagni hérlendis frá erlendum fyrirtækjum á kjörum sem Landsvirkjun býður. Það hlýtur að teljast sanngjörn krafa að málflutningur Samtaka iðnaðarins endurspegli þessa staðreynd og vaxandi verðmæti íslenskra orkuauðlinda,“ segir Björgvin að lokum.
Landsvirkjun hélt á dögunum blaðamannafund, þar sem fjallað var um samningaviðræðurnar við Norðurál. Sagði Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar, að almenningur þyrfti að gera sér grein fyrir því hversu verðmæt endurnýjanleg orka væri.
Hörður sagði á fundinum að það væri mikilvægt að þjóðin gerði sér grein fyrir því hversu mikil verðmæti væri í þeirri frábæru vöru sem endurnýtanleg orka væri. Það væru verðmæti sem myndu bara aukast og eftirspurn eftir henni nú væri umtalsvert meiri en framboðið. Raforkusamningar Landsvirkjunar væru á meðal stærstu samninga sem gerðir væru í íslensku viðskiptalífi og virði þeirra á tíu ára tímabili væri samanlagt um 500 til 600 milljarðar króna. Það væri sambærilegt verðmæti og ríkið sé að fá út úr samningum við kröfuhafa föllnu bankanna þriggja um þessar mundir.
