Fjölskyldum sem fá barnabætur hér á landi fækkaði um tæplega tólf þúsund milli áranna 2013 og 2016, samkvæmt nýrri frétt frá ASÍ. Þeim mun halda áfram að fækka á næstu árum.
„ Markmið stjórnvalda hefur um nokkurt skeið verið að „einfalda“ barnabótakerfið, með því að þrengja þann hóp sem kerfið nær til og beina barnabótum einkum til heimila með allra lægstu tekjurnar. Minni fjármunir hefur verið settir í málaflokkinn og barnabætur hafa lækkað að raungildi,“ segir í tilkynningunni frá ASÍ.
Tekjuskerðingarmörk hafi verið óbreytt í nokkur ár en þau hækkuð fyrir þetta ár um 12,5 prósent. Hins vegar hafi launavísitalan hækkað um þriðjung á undanförnum fjórum árum og niðurstaðan því minni útgjöld til barnabóta að raungildi. „Og ekki annað að sjá en að stefnan sé að draga enn frekar úr stuðningi við barnafjölskyldur. ASÍ mótmælir þeim áformum harðlega.“
Þá segir ASÍ að stjórnvöld vísi oft til tillagna frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum um endurskoðun á barnabótakerfinu og einföldun á því. „Þetta er afar villandi þar sem tillögur Alþjóðagjaldeyrissjóðsins byggðu á því að markmið stjórnvalda væri stuðningur til fátækra en ekki til að styðja almennt við barnafjölskyldur eða hvetja til barneigna.“
Mikil sátt hafi ríkt um gildi stuðnings til barnafjölskyldna á Norðurlöndunum og víðar í Evrópu. „Barnabætur á Norðurlöndum eru föst upphæð á barn á meðan stuðningur er á Íslandi er háður fjölda og aldurs barna, tekjum foreldra og hjúskaparstöðu. ASÍ vill að þróuninni verði snúið við og barnabætur lagaðar að norræna kerfinu þar sem barnabætur hafa það hlutverk að jafna lífskjör fólks með svipaðar tekjur en mismunandi framfærslubyrði.“
Þá bendir ASÍ á að fæðingartíðni hafi dregist hratt saman og aldrei verið lægri en um þessar mundir. Þrengri fjárhagsstaða ungs fólks og veikara stuðningskerfi barnafjölskyldna hafi vafalaust hraðað þessari þróun. „Minnkandi stuðningur stjórnvalda til barnafjölskyldna er því risastórt skref aftur á bak. Staða ungs fólks, vaxandi kostnaður við nám, kostnaður við barneignir, daggæslu og lækkandi fæðingartíðni er sá veruleiki sem nota má til að rökstyðja aukin stuðnings til barnafjölskyldna.“
