Bene­dikt Jóhann­es­son, fjár­mála- og efna­hags­ráð­herra, segir að það komi vel til greina að grípa til aðgerða við að þrýsta íslenskum líf­eyr­is­sjóðum í frek­ari erlendar fjár­fest­ingar ef þeir hreyfi sig ekki sjálfir í þá átt. „Al­mennt talað er betra að þeir sjái sér hag í því sjálfir og það er skyn­sam­legt fyrir þá að fara í meiri fjár­fest­ingar erlendis út frá áhættu­dreif­ing­ar­sjón­ar­mið­i,“ segir Bene­dikt.

Líf­eyr­is­sjóð­irnir gátu nán­ast ekk­ert fjár­fest erlendis eftir að höft voru sett á hér­lendis í lok árs 2008. Fyrir vikið eru þeir gríð­ar­lega umsvifa­miklir í íslensku atvinnu­lífi og eiga m.a., beint og óbeint, yfir helm­ing skráðra hluta­bréfa. Sjóð­irnir byrj­uðu að fá und­an­þágur á árinu 2015 til að fjár­festa tak­mark­aðar upp­hæðir utan hafta og eftir að höft voru losuð að mestu fyrr á þessu ári þá geta líf­eyr­is­sjóðir fjár­fest mun meira erlendis en þeir hafa gert hingað til.

Í byrjun árs 2017 var hlut­fall eigna þeirra erlendis 22,6 pró­sent að með­al­tali en sam­kvæmt tölum Seðla­banka Íslands hafa þær dreg­ist saman á und­an­förnum mán­uð­um. Sá sam­dráttur er þó nær örugg­lega ein­vörð­ungu vegna styrk­ingu krón­unn­ar.

Sér­fræð­ingar hafa bent á að hlut­fall erlendra eigna líf­eyr­i­s­jóða­kerf­is­ins ætti að vera á bil­inu 35-45 pró­sent út frá áhættu­dreif­ing­ar­sjón­ar­miði. Auk þess er ljóst að það myndi vinna gegn frek­ari styrk­ingu krón­unnar ef sjóð­irnir myndu fjár­festa meira erlend­is.

Bene­dikt seg­ist telja að hlut­fall þeirra í erlendum eignum ætti að vera nálægt 50 pró­sent, og því sé langt í land að það sé ásætt­an­legt. „Hlut­fall þeirra í t.d. inn­lendum hluta­bréfum er orðið óþægi­legt félags­lega. Ég held að það væri heil­brigt að þeir færu meira út og að almenn­ingur færi að huga meira að því að dreifa sinni áhættu með gjald­eyr­is­reikn­ing­um. Ég er ekki að tala um að menn ættu að fara með pen­inga til Pana­ma, heldur að opna slíka reikn­inga í íslenskum bönk­um.“