Karllæg menn­ing og lang­lífar staðalí­myndir eru meðal hind­r­ana sem kven­kyns milli­stjórn­endur íslenskra fyr­ir­tækja standa frammi fyr­ir. Þetta er ein af nið­ur­stöðum greinar Unnar Dóru Ein­ars­dótt­ur, Erlu S. Krist­jáns­dóttur og Þóru H. Christ­i­an­sen um upp­lifun kven­milli­stjórn­enda íslenskra fyr­ir­tækja. Greinin kom út í nýjasta tölu­blaði Tíma­rits um við­skipti og efna­hags­mál.  

Greina má kynja­halla í íslensku við­skipta­lífi, en hlut­fall kvenna í efsta stjórn­un­ar­stigi fyr­ir­tækja var ein­ungis 21,9% árið 2015. Meðal milli­stjórn­enda var hlut­fall þeirra nokkru hærri, en í 30% fyr­ir­tækja var jafnt kynja­hlut­fall meðal þeirra. 

Sam­kvæmt grein­ar­höf­undum sýna umræddar tölur að enn skorti tölu­vert á að kynja­hlut­föllum í efsta stjórn­un­ar­lagi fyr­ir­tækja hér­lendis verði jafnt, þrátt fyrir að Ísland komi mjög vel út í alþjóð­legum sam­an­burði. Hér á landi sé kynja­bilið minnst og landið ítrekað talið „það besta til að vera kona“. 

Algengt við­horf meðal íslenskra stjórn­enda  sé að kynja­jafn­rétti muni nást með eðli­legum hætti í stað inn­gripa sem flýta þróun mála. Við­horfið ber heitið lagna­kenn­ingin (pipeline the­ory), en í henni er vægi kynja­kvóta og ann­arra aðgerða er dregið í efa þar sem kynja­halli er aðeins tíma­bundið ástand og staða kvenna í atvinnu­líf­inu muni styrkj­ast að sjálfu sér.

Hins vegar virð­ist þró­unin í átt að jafn­rétti ganga óeðli­lega hægt, en kynja­halli eykst eftir því sem nær dregur toppn­um. 

Í grein­inni var tekið við­tal við 11 konur í milli­stjórn­enda­stöðum og þeirra upp­lifun dregin sam­an. Kon­urnar upp­lifa efsta stjórn­un­ar­lagið sem lok­aða karlaklíku, yfir­stjórn­enda­störfin sem sniðin að þörfum og aðstæðum karl­manna og að þær geti ekki bætt á sig frek­ari ábyrgð. 

Flók­inn vefur óáþreif­an­legra hind­r­ana sé til stað­ar, meðal ann­ars í formi karllægrar menn­ingar og lang­lífra staðalí­mynda. Einnig finnst þeim vinnu­semi og vand­virkni þeirra ekki vera metna að verð­leikum og finn­ast þær ekki falla að staðalí­mynd yfir­stjórn­anda.

Í sam­ein­ingu draga þessir þættir úr sjálfs­trausti kvenn­anna til að sækj­ast eftir hærri stöðum ásamt því að valda þeim álagi og um leið við­halda raun­veru­legum vanda ójafn­réttis kynj­anna í  æðstu stjórn­enda­stöðum fyr­ir­tækj­anna.

Greinin birt­ist í nýjasta tölu­blaði Tíma­rits um við­skipti og efna­hags­mál. Tíma­ritið er gefið út í sam­vinnu við­skipta- og hag­fræði­deilda Háskóla Íslands, en því er ætlað að vera vett­vangur fyrir fræði­legar rit­gerðir í við­skipta- og hag­fræð­i.