Páll Matth­í­as­son, for­stjóri Land­spít­al­ans, segir í pistli á vef spít­al­ans, þar sem plast­barka­málið er til umfjöll­un­ar, að aðal­at­riði í mál­inu séu afdrif sjúk­lings­ins. Mik­il­væg­ast af öllu sé að læra af mál­inu. „Að öllu þessu sögðu verður að draga fram það sem mestu máli skipt­ir. Það var ekki þáttur Paolo Macchi­ar­ini eða Karol­inska, hvað þá hlutur Land­spít­ala, HÍ eða íslenskra með­ferð­ar­að­ila. Það mik­il­væg­asta eru örlög Andemariam Taeklesebet Bey­ne. Ungur fjöl­skyldu­faðir og náms­mað­ur, sjúk­lingur okkar og skjól­stæð­ingur Land­spít­ala, tók í örvænt­ingu sinni þátt í ólög­mætri til­raun með skelfi­legum afleið­ing­um. Vissu­lega fékk hann góða þjón­ustu hjá okkur fyrir og eftir hina afdrifa­ríku skurð­að­gerð í Sví­þjóð. Engu að síður brást svo margt sem ekki mátti bregð­ast og af virð­ingu við Andemariam og fjöl­skyldu hans ber okkur öllum skylda til að læra af þessu hörmu­lega máli. Það munum við ger­a,“ segir í Páll í pistli sín­um.

Tómas Guð­bjarts­son, pró­fessor og skurð­lækn­ir, hefur verið sendur í leyfi frá störf­um, meðan farið er yfir efn­is­at­riði skýrsl­unnar frá rann­sókn­ar­nefnd­inn­i. 

Hann hefur sjálfur sagt að hann hafi viljað gera allt sem hægt var að gera til að bjarga lífi sjúk­lings­ins, og það hafi verið það sem dreif hann áfram í störfum í mál­inu. Hann hafi tekið ákvarð­anir í góðri trú og lagt traust á Paolo Macchi­ar­ini, sem ekki reynd­ist trausts­ins verð­ur.

Hann segir enn fremur að alvar­leg­asta álykt­unin nefnd­ar­inn­ar, sem skipuð var til að fara yfir málið og þátt Land­spít­al­ans og Háskóla Íslands, sé að málið kunni að varða við mann­rétt­inda­sátt­mála Evr­ópu. „Alvar­leg­asta ályktun nefnd­ar­innar hlýtur að vera sú að málið kunni að varða 2. grein mann­rétt­inda­sátt­mála Evr­ópu. Sú grein fjallar um rétt okkar allra til vernd­unar lífs. Land­spít­ali er stofnun þar sem sjúk­ling­ur­inn er í önd­vegi. Við helgum okk­ur  varð­veislu lífs svo það er okkur öllum sem hér störfum gríð­ar­legt áfall að drag­ast inn í mál, með hvaða hætti sem það kann að hafa ver­ið, sem hefur ein­hvern snerti­flöt við ályktun um að sú helgi hafi verið rof­in,“ segir Páll.

Í pistl­inum segir Páll að þau mál sem varða vís­inda­siða­nefnd verði tekin upp við stjórn­völd, hlutum máls­ins verði vísað til sið­fræði­nefndar Land­spít­ala og að til skoð­unar sé til­laga nefnd­ar­innar um það með hvaða hætti sé unnt að koma ekkju sjúk­lings til aðstoðar vegna máls­ins.