Sólveig Anna Jónsdóttir, formaður Eflingar, segir nauðsynlegt að setja kapítalismanum stólinn fyrir dyrnar. Einnig segir hún stjórnmálin hafa brugðist verka-og láglaunafólki með innleiðingu nýfrjálshyggjunnar í stað þess að hemja tilætlunarsemi og græðgi auðvaldskerfisins. Þetta segir Sólveig í pistli sínum á vefsvæði Eflingar sem birtist fyrr í dag.
Í pistlinum fór Sólveig um víðan völl, en henni var tíðrætt um hlut launþega og atvinnurekenda í að halda efnahagslegum stöðugleika hér að landi. Hún kallaði þá söguskoðun sem hverfist í kringum óðaverðbólgutímabilið um 1980 „margtuggna“ og „örþreytta“ og velti því upp hvort rót óstöðugleikans í íslensku efnahagslífi sé „sjálftökufólkið [og] ofurlaunamennirnir“ sem leiddu af sér efnahagshrunið.
Í ljósi þess eigi áróðursdeildir sérhagsmunaaflanna mikið verk fyrir höndum. Samkvæmt Sólveigu þurfa þeir að sannfæra íslenskan almenning um að það sem leiði þjóðfélagið til andskotans séu vonir fólks um sanngjarna verðlagningu en ekki „innantóm pappírsviðskipti útþanins og ofalins fjármálakerfis auðstéttarinnar.“
Kerfið útbúið „til að svína á okkur“
Sólveig segir ekki vera skrýtið að við upplifum að kerfið sé útbúið í þeim tilgangi að svína á okkur, þegar við sjáum hversu mikið hin efnahagslega forréttindastétt uppsker í uppsveiflum og hversu lítið meðlimir hennar láta kreppur og krísur á sig fá.
Á sama tíma og auðmennirnir haldi fast í völd sín fjölgi umsóknum í sjúkrasjóði verkalýðsfélaga hins vegar stöðugt, ásamt því að launakröfum sem Efling sendir út fjölgi og metfjöldi fólks hafi í þjónustu hjá VIRK á síðasta ári. Aukin skattbyrði hjá fólki með lágar tekjur, niðurskurður í barna-og vaxtabótakerfinu ásamt því að grafið sé undan öllum kerfum sem lágtekjuhóparnir reiða sig á, segja, að mati Sólveigar, mjög skýra sögu af því í þágu hverra hagsmuna hefur verið unnið undanfarna áratugi.
Segir stjórmálin hafa brugðist
Að mati Sólveigar hefur stjórnmálastéttin samþykkt að vera ávallt fyrst og fremst framkvæmdastjórar innleiðingar nýfrjálshyggjunnar og hafi því brugðist verka-og láglaunafólki. Hún segir að þau sem fara með pólitísk völd eigi að axla þá ábyrgð að hemja tilætlunarsemi og græðgi auðvaldskerfisins, en í stað þess hefur hún gengist inn á það að meginverkefnið sé að gæta að stöðugleika með því að vernda hagsmuni, eignir og gróðarmöguleika atvinnurekenda.
Enginn pólitískur vilji eða hugrekki til staðar
Undir lok pistilsins segir Sólveig ýmis vandamál steðja að heimsbyggðinni allri, þar á meðal hnattræna hlýnun og fjórðu iðnbyltinguna. Þau ógni okkur öllum, ekki síst vegna þess að enginn pólitískur vilji eða hugrekki sé til staðar til að gera það sem þarf, að setja kapítalismanum stólinn fyrir dyrnar.
