Drífa Snædal, forseti ASÍ, fjallar um ömurleg kjör og aðbúnað fjölda rúmenskra verkamanna í vikulegum pistli sínum í dag. Þar vísar hún í frétt Stöðvar 2 frá því í gærkvöldi en í henni kom fram að laun hefðu ekki verið greidd og aðbúnaður væri allur hinn versti. Þeir byggju saman sex í einu herbergi og ættu ekki peninga fyrir nauðsynjum.
„Þetta er ekki einsdæmi og því miður berast örugglega ekki öll svona mál til okkar því margir fara til síns heima aftur eftir að hafa verið beittir atvinnuofbeldi. Barátta verkalýðshreyfingarinnar til margra ára gegn félagslegum undirboðum og glæpastarfsemi á vinnumarkaði er ekki úr lausu lofti gripin og það er hreint hörmulegt að ekki sé enn komin aðgerðaráætlun í mansalsmálum og skipulagt samræmt eftirlit með öflugri eftirfylgni sem hefur að markmiði að uppræta þessa brotastarfsemi með öllum tiltækum ráðum,“ segir Drífa í pistli sínum.
Hún segir enn fremur að þegar svona mál komi til stéttarfélaganna bráðvanti að geta haft samband við einhvern ábyrgan aðila sem samræmir aðgerðir og mætir þörfum þolenda. Það þurfi að tryggja öryggi fólks, redda húsnæði, mat og stundum heilbrigðisþjónustu auk þess að skipuleggja aðgerðir yfirvalda gegn fyrirtækjum. Allt þetta þurfi að gerast fljótt, örugglega og fumlaust.
„Í dag höfum við ekki þetta skipulag og glæpamenn sem eru svo fégráðugir að þeim er sama um grundvallar mannréttindi geta þannig vaðið uppi nánast óáreittir. Þessi glæpafyrirtæki geta svo boðið lágt verð í framkvæmdir, jafnvel á vegum ríkis og sveitarfélaga því það er sannanlega ódýrara að fá þræla til verksins en fólk sem krefst launa,“ segir hún.
Drífa leggur áherslu á að stöðva þurfi þetta ástand strax. „Fjármögnum aðgerðaráætlun gegn mansali, komum á keðjuábyrgð, stöðvum kennitöluflakk, styrkjum útboðsskilyrði og þéttum og samræmum eftirlit og aðgerðir gegn brotafyrirtækjum! Ef við grípum ekki til aðgerða getum við allt eins gefið út yfirlýsingu um að okkur sé sama um að hér þrífist þrælahald. Allt þetta og meira til er að finna í tillögum í tengslum við kjarasamninga gegn félagslegum undirboðum og brotastarfsemi á vinnumarkaði. En það á ekki að þurfa þrýsting sem lausir kjarasamningar bjóða uppá til að taka á grundvallar mannréttindum. Það er mælikvarði á siðmenntað samfélag hvernig við komum fram við þau sem eru í viðkvæmustu stöðunni.“