„Töl­fræðin segir okkur það að verði ekki til þess að þung­un­ar­rof sé fram­kallað síð­ar.“ Þetta segir Svan­dís Svav­ars­dóttir heil­brigð­is­ráð­herra aðspurð um það hvort að því fylgi aukn­ing í þung­un­ar­rofi ef að ramm­inn til að fram­kvæma slíkt er lengd­ur.

Hún bendir á að tölur frá Hollandi, þar sem ramm­inn fyrir þung­un­ar­rof er 22 vik­ur, Bret­landi, þar sem ramm­inn er 24 vik­ur, og frá Kana­da, þar sem eng­inn rammi er, styðji þetta. „

„Í raun og veru þá virð­ist þetta hafa virkað þannig að þegar frest­ur­inn er lengri þá virð­ist svo vera að tíðnin auk­ist ekki síð­ar. Það verður ekki til þess að það verði algeng­ara að þung­un­ar­rof sé fram­kvæmt seint. Heldur þvert á mót­i.“

Þetta er meðal þess sem Svan­dís sagði í við­tali við Þórð Snæ Júl­í­us­son, rit­stjóra Kjarn­ans, í sjón­varps­þætt­inum 21 á Hring­braut sem sýndur var í gær.

Hægt er að sjá stiklu úr við­tal­inu hér að neð­an.

Þung­un­­ar­rofs­frum­varp Svan­­dísar var sam­­þykkt á Alþingi á þriðju­dag með 40 atkvæðum gegn 18, en þrír sátu hjá, í atkvæða­greiðsl­unni. Málið var umdeilt og klauf flokka. Þannig greiddi t.d. Bjarni Bene­dikts­­son, for­­maður Sjálf­­stæð­is­­flokks­ins og fjár­­­mála- og efna­hags­ráð­herra, atkvæði gegn frum­varp­inu, einn ráð­herra í rík­­is­­stjórn­.

Helsta and­staðan var við grein lag­anna sem heim­ilar þung­un­ar­rof fram á 22. viku með­göngu óháð því hvaða ástæður liggja að baki. Áður þurfti ákvörðun um þung­un­ar­rof svo seint á með­göngu að fara fyrir nefnd sem varð að gefa leyfi.

Svan­dís bendir á að frum­varpið hafi notið mik­ils stuðn­ings, sem hafi farið þvert á hefð­undnar víg­línur stjórnar og stjórn­ar­and­stöðu. Á end­anum hafi fimm flokkar staðið heilir á bak­við frum­varp­ið, tveir úr stjórn og þrír úr stjórn­ar­and­stöðu. „Stuðn­ingur við frum­varpið varð, þegar öll er á botn­inn hvolft, mjög mik­ill og umtals­vert meiri en sem nemur venju­legum stjórn­ar­meiri­hluta því að stuðn­ing­ur­inn var 40 atkvæð­i.“

Hún segir að það hafi verið rætt á sínum tíma þegar síð­asta lög­gjöf um málið var sett, á átt­unda ára­tug síð­ustu ald­ar, að sjálfs­á­kvörð­un­ar­réttur kvenna ætti að vera kjarni þeirrar lög­gjaf­ar. „Það var í raun og veru brotið á bak aftur og búin til ein­hvers­konar mála­miðlun sem að fól það í sér a ðnefnd þyrft iað koma að. Ég hef verið þeirrar skoð­unar alla tíð að þetta hafi verið barns síns tíma í raun og veru strax og lög­gjöfin varð til 1975. Það eru 44 ár síð­an.“

Svan­dís segir að þegar hún kom heil­brigð­is­ráðu­neytið hafi verið til­búin drög að frum­varpi um málið sem síð­ustu tveir ráð­herrar mála­flokks­ins, Krist­ján Þór Júl­í­us­son og Ótt­ars Proppé, höfðu komið að. „Þegar ég kem að borð­inu, sem femínisti og bar­áttu­kona fyrir jafnri stöðu kynj­anna, þá fannst mér algjör­lega ein­boðið að fara í þetta mál.“

Verið sé að færa lög­gjöf­ina til nútím­ans og styrkja stöðu kvenna á sama tíma og lög­gjöf í ýmsum löndum í kringum okkur og sér­stak­lega í Banda­ríkj­unum er að að toga í hina átt­ina. „Áskor­unin var ennþá meiri vegna þess að við eru ekki á frjáls­lynd­is­bylgu akkúrat núna heldur meira að vinna gegn aft­ur­halds­bylgju.“