Icelandair hefur lokið kjaraviðræðum við Flugfreyjufélag Íslands án árangurs. Þetta kemur fram í tilkynningu sem send var Kauphöllinni í dag.
Í tilkynningu Icelandair segir að samkomulag við helstu hagaðila Icelandair Group, svo sem lánveitendur, flugvélaleigusala, stjórnvöld, birgja og stéttarfélög sé mikilvægur liður í fjárhagslegri endurskipulagningu félagsins sem unnið hafi verið að á undanförnum vikum. Í kjölfarið stefni félagið að hlutafjárútboði sem sé forsenda þess að koma félaginu í gegnum þær krefjandi aðstæður sem nú ríkja sem og að styrkja rekstrargrundvöll og samkeppnishæfni félagsins til framtíðar.
„Nýir kjarasamningar við flugmenn og flugvirkja hafa nú þegar verið samþykktir en viðræður Icelandair og Flugfreyjufélags Íslands (FFÍ) hafa hins vegar ekki skilað árangri. Það er mat félagsins að ekki verði lengra komist í viðræðum við Flugfreyjufélag Íslands og hefur þeim því verið slitið. Icelandair sér sig jafnframt knúið til að segja upp þeim flugfreyjum og flugþjónum sem starfa hjá félaginu. Flugmenn félagsins munu frá og með mánudeginum 20. júlí starfa tímabundið sem öryggisliðar um borð. Þjónustustig um borð í vélum Icelandair mun áfram taka mið af þeim ráðstöfunum sem gerðar hafa verið vegna COVID-19 og verður því í lágmarki. Félagið gerir ráð fyrir að hefja viðræður við annan samningsaðila á hinum íslenska vinnumarkaði, um framtíðarkjör öryggis- og þjónustuliða hjá félaginu,“ segir í tilkynningunni.
Bogi Nils Bogason, forstjóri Icelandair, segir í tilkynningunni að fyrirtækið hafi lagt allt kapp á að ná samningum við Flugfreyjufélag Íslands og „lagt í þeim tilgangi fram fjölmörg tilboð sem öllum hefur verið hafnað. Með þeim kjarasamningi sem felldur var af meðlimum FFÍ gengum við eins langt og mögulegt var til að koma til móts við samninganefnd FFÍ. Sá samningur hefði tryggt ein bestu kjör fyrir störf flugfreyja og flugþjóna sem þekkjast á alþjóðamarkaði.
Tíminn er á þrotum og við neyðumst til að leita annarra leiða. Þessi ákvörðun er mér afar þungbær en nauðsynleg þar sem ljóst er að samtalið milli félaganna tveggja fer ekki lengra. Það hvílir mikil ábyrgð á okkur sem stjórnum félaginu að tryggja rekstur þess til framtíðar og því miður sjáum við ekki annan kost í stöðunni en að fara þessa leið. Það er sárt að vera í þessari stöðu gagnvart afburðasamstarfsfólki sem hefur staðið vaktina með félaginu til fjölda ára, svo eftir hefur verið tekið.“