Lík­lega hafa margir Danir sperrt eyrun þegar þeir heyrðu frétta­þul danska útvarps­ins, DR, til­kynna þessi tíð­indi í yfir­liti hádeg­is­frétt­anna fyrir nokkrum dög­um. Þessi upp­hafs­orð reynd­ust líka vill­andi þegar betur var að gáð. Drottn­ing­ar­mað­ur­inn er sem sé ekki geng­inn í bind­indi heldur búinn að selja vín­gerð­ar­fyr­ir­tæki sitt í Frakk­landi, þar sem er reyndar líka fram­leitt hvítvín.

Hen­rik drottn­ing­ar­maður var mikið til umfjöll­unar í dönskum fjöl­miðlum í kringum 75 ára afmæli Mar­grétar Þór­hild­ar. Ástæðan var sú að hann var ekki við­staddur neinar sam­komur eða frétta­manna­fundi vegna tíma­mót­anna ef frá eru talin hátíða­höld í Árósum sem fram fóru viku fyrir afmæl­ið. Á frétta­manna­fundi sem drottn­ingin hélt nokkrum dögum fyrir afmælið greindi hún frá því að eig­in­maður sinn lægi í inflú­ensu. Hann myndi ekki vera með í öllu afmælistil­stand­inu en hefði þó valið rétt­ina sem snæddir yrðu í stóru afmæl­is­veisl­unum tveim, sömu­leiðis drykk­ina.

Við þessu var ekk­ert að gera, allir geta jú fengið inflú­ensu og hún spyr hvorki um stétt né stöðu og enn síður um afmæl­is­daga.

Mar­grét Þór­hildur Dana­drottn­ing, ásamt fjöl­skyldu sinni á 75 ára afmæl­is­degi drottn­ing­ar, og Hen­rik hvergi sjá­an­leg­ur. Mynd: EPA

Undrafljótur að ná sér

Hálfum sól­ar­hring eftir að síð­ari afmæl­is­veislu drottn­ingar (fjöl­skyldu­veisl­unni) lauk var Hen­rik hins vegar kom­inn á kreik og alla leið til Ham­borg­ar. Margir Danir sögð­ust hafa séð hann þar og karl­inn hefði virst hinn spræk­asti. Sama dag og þessi tíð­indi bár­ust frétt­ist svo af honum í Fen­eyjum og virt­ist að sögn ekki las­legur þar sem hann sprang­aði um Mark­ús­ar­torgið við vængja­slátt dúfna­sk­ar­ans sem þar gerir sig heima­kom­inn.

Frétt­irnar af hinum undra­skjóta bata urðu til þess að ýmsir fóru að gera því skóna að drottn­ing­ar­mað­ur­inn hefði hreint ekk­ert verið lasinn, hann hefði ein­fald­lega ákveðið að skrópa í afmæl­inu. Öðrum fannst það af og frá að slíkt ætti sér nokkra stoð, hann hefði alltaf staðið þétt við hlið Mar­grétar Þór­hildar og ekki komið til hugar að hlaup­ast undan merkjum á stóraf­mæl­inu. Engin nið­ur­staða fékkst þó úr þessum vanga­veltum og eins og búast mátti við heyrð­ist ekk­ert frá höll­inni.

Hættur í vín­inu

Varla var búið að vaska upp leir­tauið og hnífa­pörin eftir afmæl­is­veislur drottn­ingar þegar Hen­rik bóndi hennar var aftur kom­inn á for­síður dönsku miðl­anna. Að þessu sinni voru það hvorki mat­ar­boð né ferð á Mark­ús­ar­torgið sem um var rætt heldur það að drottn­ing­ar­mað­ur­inn kunn­gjörði að hann væri ekki lengur vín­bóndi í Frakk­landi.

Hann hefði selt vín­rækt­ina sem hefði verið sitt stóra hugð­ar­efni í 40 ár. Hann væri kom­inn á níræð­is­aldur (fæddur 1934) og þar sem ljóst væri að synir þeirra Mar­grétar kærðu sig ekki um að taka við búrekstr­inum væri þetta rétt ákvörð­un. Gott fólk tæki við þessum búskap og vín­við­ur­inn væri í góðum hönd­um.

Chateau de Cayx

Vín­rækt­in, sem drottn­ing­ar­mað­ur­inn kallar svo, fer fram á búgarð­inum Chateau de Cayx í Cahors í Suð­ur­-Frakk­landi. Þau Mar­grét Þór­hildur og Hen­rik keyptu búgarð­inn, aðal­bygg­ingin er lítil höll, fyrir um það bil 40 árum. Þá var þar fram­leitt vín sem þótti í slöku með­al­lagi og Dan­ir, sem voru lengi að sætta sig við þennan franska sendi­ráðs­starfs­mann sem rík­is­arf­inn hafði kynnst í mat­ar­boði, gerðu óspart grín að rauð­vín­inu frá Chateau de Cayx.

Hen­rik drottn­ing­ar­maður við sveita­höll­ina í Chateau de Cayx, með tveimur barna­börnum sín­um. Mynd: EPA

Sendi­ráðs­starfs­mað­ur­inn fyrr­ver­andi kærði sig koll­óttan um þetta tal og hægt og rólega steig vínið frá búgarði Hen­riks (drottn­ingin kom aldrei nálægt búskapn­um) á ein­kunna­kvarða vín­dóm­ara og nú þykir vínið frá Chateau de Cayx í hópi þess besta frá Cahors hér­að­inu. „Í vín­gerð er þol­in­mæði dyggð,“ sagði Hen­rik á frétta­manna­fundi fyrir nokkru í til­efni útkomu bókar um búgarð­inn og starf­sem­ina þar og bætti við að 40 ár væru ekki langur tími í því sam­hengi. Hinir nýju eig­endur hafa leyfi til að nota merk­ing­arnar á flösk­unum áfram óbreyttar og Hen­rik kvaðst mjög ánægður með það, og stolt­ur.

Eiga sjálfa höll­ina áfram

Þótt vín­fram­leiðslan sé ekki lengur í höndum Hen­riks hafa þau hjónin ekki sagt skilið við Chateu de Cayx. Þau eiga höll­ina áfram og hyggj­ast nota hana sem sum­ar­dval­ar­stað fyrir fjöl­skyld­una eins og þau hafa lengi gert. Höllin sem var í mik­illi nið­ur­níðslu þegar þau hjónin keyptu búgarð­inn hefur verið gerð upp og er í „topp­standi“ eins og Hen­rik orðað það þegar hann sagði frá ákvörð­un­inni um aðrir tækju við vín­rækt­inni.

Hann sagði að nýju eig­end­urnir hefðu spurt sig hvort hann myndi verða þeim innan handar og gefa góð ráð. hann hefði svarað því til að það skyldi hann glaður gera. Gefa góð ráð, án þess að senda reikn­ing fyrir ráð­gjöf­inni.