Dal­vík­ing­ur­inn Heiðar Helgu­son, einn dáð­asti knatt­spyrnu­maður þjóð­ar­inn­ar, er orð­inn trillu­karl. Eftir að far­sælum atvinnu­manna­ferli hans í Englandi lauk, flutti hann ásamt fjöl­skyldu sinni aftur til Íslands, og keypti sér kvóta og smá­bát sem hann gerir nú út frá Hafn­ar­firði. Heiðar er fámáll mað­ur, og hefur helst kosið að tjá sig á knatt­spyrnu­vell­in­um. Hann tjáir sig nú í fyrsta skipti um lífið eftir atvinnu­mennsk­una í fót­bolta, í ein­lægu og ítar­legu við­tali við Kjarn­ann.

Tók sér tíma til að ákveða hvað hann vildi gera

Eftir að Heiðar flutti aftur til Íslands ásamt fjöl­skyldu sinni, eig­in­kon­unni Eik Gísla­dóttur og þremur son­um, tók hann sér nokkra mán­uði til að íhuga hvað hann ætti nú að taka sér fyrir hend­ur. Flestir knatt­spyrnu­menn sem snúa aftur úr atvinnu­mennsku kjósa að vera áfram viðr­inir fót­bolt­ann, en Heiðar ákvað að róa á gam­al­kunn mið. Úr varð að hann ákvað að hella sér út í útgerð. "Ég keypti mér lít­inn bát á Ólafs­vík og sigldi honum til Hafn­ar­fjarðar í snar­vit­lausu veðri. Fjöl­skyldan mín á Dal­vík hefur meira og minna unnið við sjáv­ar­út­veg­inn síð­ustu hund­rað ár, þannig að þessi ákvörðun lá bara vel við," segir Heið­ar.

Sem ungur maður fór Heiðar nokkra túra með tog­ar­anum Blika EA, og varð mjög sjó­veikur í hvert skipti. "Ég ældi úr mér lung­un, þannig að þegar ég ákvað að fara aftur í sjó­mennsk­una kross­lagði ég bara fing­urna og von­aði að sjó­veikin væri farin fyrir fullt og allt. Það virð­ist hafa virk­að, því ég hef ekki orðið sjó­veikur enn."

Róm­an­tíkin við sjó­mennsk­una heill­aði

Knatt­spyrnu­hetjan fyrr­ver­andi, sem ákvað að ger­ast trillukarl, er mjög sátt við ákvörð­un­ina. "Mig lang­aði mikið að gera eitt­hvað þar sem ég gæti ráðið mér sjálf­ur. Ég er ekki með neina ein­ustu menntun og það tak­mark­aði svo sem mögu­leik­ana mína lík­a," segir Heiðar og hlær. "Svo hef ég líka gaman af lík­am­legri vinnu og vil stjórna mér sjálf­ur, hvenær ég vinn og hvenær ekki."

Fyrir mann sem hefur haft af því atvinnu að keppa í hóp­í­þrótt frá unga aldri, hljóta að vera mikil við­brigði að vera nú orð­inn ein­yrki, einn út á ball­ar­hafi að róa. "Auð­vitað er þetta mikil breyt­ing frá því að mæta í vinn­una með þrjá­tíu gaurum og spila fót­bolta. Samt er ekk­ert dásam­legra en að vera einn út á sjó í góðu veðri. Það getur vit­an­lega verið ein­manna­legt að standa í þessu einn, þannig að ég er dug­legur að draga kon­una mína, strák­ana mína eða vini og vanda­menn með mér í veiði­t­úra. Það er engin skortur á sjálf­boða­liðum í kringum mig," segir Heið­ar.

Þetta er örstutt brot úr ítar­legu við­tali við Heiðar Helgu­son. Lestu það í heild sinni í nýjasta Kjarn­anum hér.