Eitt af því sem ég heyri í kosn­inga­bar­átt­unni og fólk hefur áhyggjur af er vax­andi fjöldi hæl­is­leit­enda og flótta­manna sem hingað leita eftir skjóli. Eins fárán­legt og það hljómar þá vill fólk halda því fram að við í Sam­fylk­ing­unni viljum leyfa tak­marka­lausan inn­flutn­ing á fólki, opna hér hér allar dyr upp á gátt. Þetta er að sjálf­sögðu kjaftæði sem haldið er að fólki af popúl­ískum þjóð­rembum sem ala á ótta, sundr­ungu og andúð gegn útlend­ing­um. 

Alltaf þegar ég heyri fólk tala á þessum nótum dettur mér í hug heim­ild­ar­kvik­mynd Ósk­ars Gísla­sonar um björg­un­ara­frekið við Látra­bjarg vet­ur­inn 1947. Myndin lýsir því þegar íslenskir björg­un­ar­menn unnu fræki­legt afrek við björgun 12 skip­brots­manna af breska tog­ar­an­um Dhoon í aftaka­veðri og hlutu þeir verð­skuld­aðan heið­ur, bæði hér heima og erlend­is. Þessir menn lögðu líf og limi í stór­kost­lega hættu við að bjarga erlendum mönnum sem voru í hættu stadd­ir. Þessi mynd er í upp­á­haldi hjá mér því að mér finnst hún lýsa svo vel þætti í íslenskri þjóð­ar­sál sem ég held að sé raun­veru­legur og ég er svo stoltur af. Vilj­inn til að rétta þeim hjálp­ar­hönd sem eru í hættu staddir og stór­mennskan til að spyrja ekki um upp­runa þess sem hjálpar er þurfi. Og kjark­ur­inn til að aðstoða þó að því kunni að fylgja ein­hver áhætta.

Ég vil hvetja þá sem mæla gegn því að við Íslend­ingar tökum vel á móti hæl­is­leit­endum og flótta­fólki og veitum því skjól til að horfa á kvik­mynd­ina um björg­un­ara­frekið við Látra­bjarg. Og ég hvet þá til að hug­leiða svo­lítið hvað þessi mynd og þeir hug­rökku vest­firsku björg­un­ar­menn sem þar komu við sögu segja okkur um hvað það er að vera Íslend­ing­ur, hverju við eigum að vera stolt af í sögu okkar og menn­ingu og varð­veita. Lít­il­mennska og nirf­ils­háttur gagn­vart bág­stöddu fólki er svo sann­ar­lega ekki hluti af því.

Þeim sem sjá ofsjónum yfir kostn­aði sem fylgir því að tryggja hæl­is­leit­endum mann­rétt­indi vil ég benda á að öll mann­rétt­indi kosta. Það kostar til að mynda mikið að vernda eign­ar­rétt­inn, stór hluti verk­efna lög­gæslu og lög­reglu, dóms­kerf­is, snýst um það. En það kemur allt til baka. Fjöl­margar rann­sóknir sýna nefni­lega að þjóðir sem verja mann­rétt­indi best eru líka almennt best settar efna­hags­lega. Það á við um öll mann­rétt­indi. Og það er engin til­viljun

Sam­fylk­ingin hefur alltaf lagt áherslu á að Ísland taki á móti fleira flótta­fólki. Inn­flytj­endur og flótta­fólk auðga íslenskt sam­fé­lag og menn­ingu.

Höf­undur er fram­bjóð­andi Sam­fylk­ing­ar­innar í Reykja­vík.