Gamla Ísland

Fyrr í mán­uð­inum hélt íslensk þjóð upp á 9 ára afmæli neyð­ar­laga banka­hruns­ins með ferskum fréttum af vafasömum við­skiptum for­ystu Sjálf­stæð­is­flokks­ins í aðdrag­anda Hruns­ins.

Hrunið var auð­vitað meira en bara banka­hrun. Inn­herj­a­við­skipti, klíku­skap­ur, eft­ir­lits­leysi, gríð­ar­leg mis­skipt­ing og græðgi, sam­ansúrrað með póli­tík nýfrjáls­hyggj­unnar reynd­ist svo eitr­aður kok­teill að hið gamla Ísland fór á hlið­ina, hrundi undan eigin spill­ingu og mis­tök­um. 

Við­brögð almenn­ings voru fjöl­menn­ustu mót­mæli Íslands­sög­unnar þar sem þess var kraf­ist að gert væri upp við for­tíð­ina og betra sam­fé­lag reist á rústum banka­kerf­is­ins; nýtt Ísland.

Stjórnin sem þá tók við gerði á kjör­tíma­bili sínu atlögu að breyt­ingum á nokkrum af kerfum gamla Íslands, svo sem stjórn­ar­skránni og kvóta­kerf­inu, en mætti strax harðri and­stöðu sér­hags­muna­afla sem stóðu vörð um óbreytt ástand.

Vinstri stjórnin varð­aði leið­ina til breyt­inga með setn­ingu siða­reglna, útgáfu rann­sókn­ar­skýrslu Alþing­is, vann að setn­ingu nýrrar stjórn­ar­skrár og inn­leidd­i veiði­gjöld stór­út­gerða.

En ekki tókst að full­gera breyt­ing­una vegna mál­þófs og mót­mæla málsvara gamla Íslands og fyrr en varði voru sömu flokkar og höfðu setið nær óslitið að völdum frá Lýð­veld­is­stofnun kom­ist aftur til valda í krafti feg­urra en falskra lof­orða.

9 árum eftir hrun lifir hið gamla Ísland því enn góðu lífi. Við búum enn við úrelta bráða­birgða stjórn­ar­skrá, risa­hagnað stór­út­gerða sem rennur í vasa fárra útvaldra kvóta­kónga, og ekki líður það ár þar sem sið­ferð­is­brestir og spill­ing skekur íslensk stjórn­mál.

Sem betur fer glittir í von um raun­veru­legar breyt­ing­ar. Þriðja rík­is­stjórn Sjálf­stæð­is­flokks­ins á 10 árum er nú sprung­in, fallin á sið­ferð­is­prófi, og flokk­ur­inn virð­ist óstjórn­tækur vegna spill­ing­ar. Arf­leið Hruns­ins og Bús­á­halda­bylt­ing­ar­innar er þrátt fyrir allt sú, að íslensk stjórn­völd kom­ast ekki lengur upp með hvað sem er.

Nýja Ísland

Í kosn­ing­unum á morgun gefst okkur tæki­færi til að skilja við okkur gamla Ísland og koma hér á rétt­lát­ara og betra sam­fé­lagi; hinu nýja Íslandi. 

Ísland efna­hags­legs rétt­læt­is, þar sem 50% auðs­ins í land­inu hvílir ekki hjá aðeins 5% fólks­ins, heldur þar sem skatt­kerfið er nýtt til að leiða hina ofur­ríku til sam­fé­lags­legrar ábyrgð­ar. Þar sem þjóðin nýtur meira en 2% af þeim virð­is­auka sem mynd­ast við nýt­ingu fiski­stofna og með álvinnslu. Þar sem skatt­byrð­i er létt á lág- og milli­tekju­fólk. 

Ísland félags­legs rétt­læt­is, þar sem raun­veru­lega er for­gangs­raðað í þágu mennta- og vel­ferð­ar­kerf­is­ins en því ekki bara getið í kosn­inga­lof­orð­um. 

Ísland rétt­lát­ara stjórn­kerf­is, með nýja stjórn­ar­skrá, minna sam­kurli við­skipta og stjórn­mála, meira gegn­sæi og minni leynd­ar­hyggju.

Sigrumst á sér­hags­munum í kosn­ing­unum 28. októ­ber og komum á nýju Íslandi.

Höf­undur er for­maður Ungra jafn­að­ar­manna.