Sjálf­stæð­is­konan Áslaug Arna Sig­ur­björns­dóttir hitti naglann beint og örugg­lega á höf­uðið með­ eft­ir­far­and­i orð­um, sem finna má á vef­síðu Rík­is­út­varps­ins:

„… við þurfum auð­vitað bara að ná saman og sýna það að við ætlum að láta stjórn­málin virka á ný. …“

Þótt konan sé ung þá blasir við mér að hún horfi til þeirra tíma fyrir sitt minni, tíma helm­inga­skipta­stjórn­mál­anna þegar eig­endur Sjálfs­sókn­ar­flokk­anna réðu því, sem þeir vildu ráða og köll­uðu um leið þung­bært og lang­vinnt böl spill­ing­ar, fátæktar og þröng­sýni yfir þjóð­ina.

Eft­ir­far­andi má einnig finna á sömu vef­síðu:

Fyr­ir­hug­aðar stjórn­ar­mynd­un­ar­við­ræður leggj­ast mjög vel í þing­kon­urnar Bryn­dísi Har­alds­dóttur frá Sjálf­stæð­is­flokki, Svandísi Svav­ars­dóttur frá Vinstri grænum og Þór­unni Egils­dóttur frá Fram­sókn­ar­flokki, …. „…kannski verðum við öll Fram­sókn­ar­menn,“ segir Svan­dís Svav­ars­dótt­ir.

Svandís, sem er ögn eldri og tölu­vert reynd­ari en Áslaug Arna, hittir naglann líka á höf­uð­ið. Vissu­lega talar Svan­dís í hálf­kær­ingi en það breytir því ekki að þarna bendir hún á þann sorg­lega sann­leik að þessa dag­ana koma nyt­samir sak­leys­ingjar Vinstri grænna til bjargar helm­inga­skipta­öfl­un­um, sem voru loks­ins að missa mátt sinn og gátu ekki lengur af eigin ramm­leik ráðskast með fjöregg þjóð­ar­innar að geð­þótta sín­um.

Loks má lesa þetta á vef­síðu Rík­is­út­varps­ins:

„Það hefur ekk­ert breyst í því að við erum, að okkar mati, höf­uð­and­stæð­ingar Sjálf­stæð­is­flokks­ins í íslenskum stjórn­málum og við viljum beita okkur fyrir ann­ars konar vinnu­brögð­u­m,“ segir Katrín Jak­obs­dótt­ir, for­mað­ur­ Vinstri hreyf­ing­ar­inn­ar græns fram­boðs…. 

Ef hér tal­aði stjórn­mála­kona með 25-30% fylgi (eins og vonir voru bundnar við fyrir kosn­ing­ar) væri það stór­hættu­legur leikur að eld­spýtum að ganga til liðs við þennan höf­uð­and­stæð­ing. Þegar maður kemur lask­aður og þjak­aður af von­brigðum út úr kosn­ingum með 16,9% fylgi í fartesk­inu þá jafn­gildir það tendrun elds í Kaup­in­hafn að ganga til stjórn­ar­sam­starfs við höf­uð­and­stæð­ing­inn með von í hjarta um breytt vinnu­brögð.

Höf­undur er pró­fessor emeritus í félags­fræði við Háskóla Íslands.