Svo mikið að segja en of lít­ill tími til að segja það. Ég hata þetta, ég hata allt um það. Ég hata að þurfa að berj­ast fyrir hreinu lofti sem við þurfum öll að anda. Ef bæj­ar­yf­ir­völd hefðu hugsað út fyrir kass­ann þegar kom að því að skapa störf fyrir íbúa Reykja­nes­bæjar hefði verið hægt að koma í veg fyrir allt varð­andi umhverf­isslysið í Helgu­vík. Þeir hefðu get­að skapað næga vinnu og tryggt okkur öruggt, hreint og heil­brigt umhverf­i. 

Í stað þess að setja saman hóp af skap­andi fólki til að hugsa upp hvernig við hefð­um getað tek­ist á við það atvinnu­leysi sem blasti við okkur þá hopp­uðu ráða­menn og bæj­ar­yf­ir­völd um borð í einn mesta meng­un­ar­djöful sem hægt var að finna og seldu okk­ur íbúa á algjöru gjafa­verði. Ég er ekki viss um hvert hlut­verk kjör­inna full­trúa okkar er en þau eru klár­lega ekki að vinna vinn­una sína þegar kemur að því að vernda íbúa og umhverfi þeirra. Kís­il­ver nútím­ans eru upp­færð 19. aldar skrímsli jafn­vel þó þau fram­leiði 21. ald­ar vör­ur.

Hvað voru ráða­menn að hugsa þegar þau ákváðu að styðja við upp­bygg­ingu á ekki einu heldur tveimur meng­andi kís­il­verum sem eiga bara eftir að menga umhverfið okkar og stofna heilsu okkar íbúa í hættu? Voru þau bara að hugsa um að skapa störf? 150 störf?Pen­ing til að rétta af fjár­hag bæj­ar­ins? Voru þau að fóðra eigin vasa? Átti þetta að vera fjöð­ur í hatt­inn þeirra ?

Hvað voru þau að hugsa?

Mér líður svo­lítið eins og það sé verið að leggja okkur íbúa í ein­elti. Mér líður eins og við séum lögð í ein­elti af United Sil­icon og þeim kjörnu full­trúum sem voru kosin einmitt til að standa vörð um hags­muni okk­ar. Kæru íbú­ar, ef við berj­umst getum við tap­að, ef við berj­umst ekki þá höfum við tap­að nú þeg­ar. 

Núna er rétti tím­inn til að berj­ast. Að hefja bar­daga sem við öll, íbúar þessa bæj­ar­fé­lags, ættum að vera saman í. Það er ekk­ert eðli­legt við það að hér sé komið starfs­leyfi fyrir tveimur stærstu kís­il­verum í heim­in­um. Það sem er óeðli­legt við það er að sumum finn­st þetta bara allt í lagi og jafn­vel styðja við áfram­hald­andi veg­ferð skrímsla­vinnsl­unnar í Helgu­vík. Nú vil ég ekki leggja neinum orð í munn en það er mín ályktun að þeir opin­beru starfs­menn sem koma að mál­inu virð­ast halda að þessi kís­il­ver eigi eftir að bjarga bæj­ar­fé­lag­inu frá gjald­þroti. Það er hins vegar stað­reynd að ef verk­smiðjur af þess­ari stærð­argráðu fá að rísa eiga þær eftir að skila mjög tak­mörk­uðu fjár­magni til bæj­ar­fé­lags­ins.

Eina sem þær munu skilja eftir sig er mjög sviðin jörð og heilsu­lausir og van­sælir íbú­ar. Ég neita að trúa því að mann­rétt­indi okkar íbúa hér í Reykja­nesbæ trompi ekki þau starfs­leyfi og samn­inga sem gerð hafa verið í kringum Helgu­vík. Hér er ég að tala um þá stað­reynd að tak­markið er að brenna um eða yfir 4000 tonnum af kol­um, kvarsi og við­arkur­li hvern ein­asta dag. Bar­átta okkar bæj­ar­búa gegn þess­ari vá á hins vegar eftir að skila sér út í sam­fé­lag­ið. Við fáum nátt­úr­una okkar til baka, lífs­gæði aukast, heilsa íbúa batnar og svæð­ið okkar eft­ir­sókn­ar­verð­ara. Auk þess getum við státað okkur af því afreki að vera bær­inn sem stóð saman og sigr­aði Gol­í­at.