Nú ber það til tíð­inda varð­andi fyr­ir­huguð dráp Krist­jáns Lofts­sonar millj­arða­mær­ings á lang­reyð­um, að skip­stjóri í þjón­ustu hans hátignar stígur fram fyrir skjöldu og seg­ist hvorki missa svefn né hafa slæma sam­visku yfir því að skvera upp flot­ann, rigga til svona tæp­lega tvö hund­ruð manns og halda til hafs svo hann og hans nótar geti sent sprengjur á skutli í þessi stór­feng­legu spen­dýr. Enda eru þeir sem betur fer búnir að hvíla sig í tvö ár! Þeir eru sumsé til í tusk­ið. Allir þessir rosa­legu flottu töffar­ar. Einn fyrir alla og allir fyrir einn!

Hann ber fyrir sig að „mjög góðir vís­inda­menn hjá Hafró“ hafi jú sýnt fram á að það séu til cirka­bát 25.000 svona kvik­indi í N–Atl­ants­hafi. Árið 2014 var áætlað að fjöldi fíla næmi um 400.000 í Afr­íku. Síðan þá hefur þeim fækk­að. Umtals­vert. Far­leiðir stór­hvela snerta lög­sögu fjöl­margra ríkja. En það eru bara íslenskir „at­hafna­menn“ sem vilja drepa lang­reyðar með leyfi „góðra vís­inda­manna hjá Hafró“.

Nú ætla ég mér ekki þá gustuk að kenna þessum skipper að N – Atl­ants­haf er tölu­vert stærra en Afr­íka. Hann getur kíkt á kort. Ég vil samt benda hon­um, og einnig öllum hinum staffír­ugu skipp­eragaur­un­um, að þeir eru ekki að skjóta sprengjum í hvali til að hægt sé að tálga úr beinum þeirra ýmis konar skraut, né heldur til að tryggja stand­pínu fávísra manna, jafn aumk­un­ar­vert og það má telj­ast. Boss­inn þeirra ætlar að fram­leiða fæðu­bót­ar­efni. Nánar til­tekið járn.

Heyr á endemi! Mætti ég benda á ágæti þess að éta rauðróf­ur? Hægð­irnar þess­ara skipp­era yrðu alla­vega betri.

Þar fyrir utan gæti þessum djarfa „veiði­manni“ verið gagn­legt að vita að dauða­stríð þess­ara grun­lausu spen­dýra getur staðið í tæp­legan hálf­tíma. Það ger­ist þegar „skytt­an“ stendur ekki alveg undir nafni. Það hefur verið skjal­fest og skráð að sprengju­skutlar geta eyði­lagt heilan rúmmetra af lif­andi vefjum spen­dýrs­ins. Sprengju­árás með skutlum á vél­knúnum far­ar­tækjum til að drepa stór­feng­leg spen­dýr til að sjóða járn­fæðu­bót­ar­graut úr lang­reyðum er ein­fald­lega við­ur­styggi­legt athæfi. Sem við­skipta­hug­mynd er þetta vit­an­lega bara bull! Það þarf ekk­ert að fjöl­yrða um það.

Nú kann málum að vera ein­fald­lega háttað svo að millj­arða­mær­ingum sem vita ekki lengur aura sinna tal, né kunna heldur lengur skil á eigin hvöt­um, þyki best að sjóða stór­hveli í fæðu­bót­ar­efn­is­graut.

Vit­an­lega munu þessir göf­ugu skipp­erar upp­nefna þá sem amast við þessu rugli „svo­kall­aða mót­mæl­end­ur“.

Það er kostu­leg vörn.

Enda kostuð af millj­arða­mær­ingnum Krist­jáni Lofts­syni.

Sofðu rótt, skipp­er.