„Mamma fer alveg að koma, mamma fer alveg að verða búin í vinn­unni, vittu til,“ sögðu leik­skóla­kenn­ar­arnir hug­hreystandi við litlu grát­andi stúlk­una á leik­skól­anum Smábæ í Hrís­ey. Hún var í eðli sínu þrjósk og ekki til­búin að trúa hverju sem er (hvorki þá né í dag) en Erna og Fríða með sinni ein­stöku hlýju og umhyggju gáfu stúlkunni það hald og traust sem slíkar sálir þurfa.

Litla stúlkan flutti frá eyj­unni sinni og Sig­rún Ásmunds umsjón­ar­kenn­ari tók á móti henni í 2. bekk í Síðu­skóla og allt í einu var stúlkan farin að leika skóla­leiki í frí­tíma. Mar­grét Bald­vins var sátta­semj­ar­inn þegar kom að stríðs­á­standi sem ríkti á heim­ili stúlkunnar þegar stærð­fræðin gekk ekki upp. Helga Lyng­dal og Tobba stóðu sig eins og hetjur á mið­stigi þegar þurfti að takast á við erf­iðan hug­ar­heim litlu stúlkunnar og vin­kvenn­anna sem töldu heim­inn vera að hrynja þegar þær fengu ekki að vera allar í sama bekkn­um. Fríða frænka, heim­il­is­fræði­kenn­ari fyr­ir­gaf bruss­unni alltaf og kenndi henni dýr­mæt hand­tök í eld­hús­inu og þol­in­mæði Gulla smíða­kenn­ara var aðdá­un­ar­verð. Á ung­linga­stigi beið litlu stúlkunnar nýr heim­ur. 

Sigga og Siggu beið ærið verk­efni þegar þau tóku á móti 8. bekk og vá, hvað það voru skemmti­leg ár sem tóku við. Metn­að­ar­full og umhyggju­söm, héldu þau fast utan um hóp­inn. Bibbi kveikti áhuga litlu stúlkunnar á alþjóða­sam­skiptum og sam­starfi og gaf henni dýr­mæta reynslu þegar hún fékk að fara til Rómar í náms­ferð í 9. bekk. Danska sem átti víst að vera leið­in­legt fag, var skemmti­leg með Krist­ínu List og Sonju. Björk hvatti litlu stúlk­una áfram í ensk­unni og Hrefna Frí­mann leiddi hana í gegn um stærð­fræð­ina sem var oft ansi erf­ið. Siggi var ákveð­inn og metn­að­ar­fullur og gerði nátt­úru­fræði allt í einu skemmti­lega. Með Siggu Jóh var svo allt skemmti­legt og ger­legt, enda metn­að­ar­full og með óbilandi trú á litlu stúlkunni. Það sama á við um Sig­rúnu Sig sem kvaddi litlu stúlk­una með fal­legum orðum þegar hún hélt út í líf­ið, þessi orð hafa fylgt henni síð­an.

Litla stúlkan fylgdi hefðum föð­ur­fjöl­skyld­unnar og fór í Mennta­skól­ann á Akur­eyri. Þar kveiktu Linda og Bjarni Guð­munds nýjan áhuga stúlkunnar á sál­fræði og þegar Linda leið­beindi henni í loka­verk­efni, breytt­ist allt. Hildur Hauks gerði ensk­una ein­staka, Logi Ásbjörns kveikti áhug­ann á kynja­fræði og ef það hefði ekki verið fyrir Einar Sig­tryggs hefði litla stúlkan aldrei náð stærð­fræð­inni. Með Ein­ari Brynj­ólfs fóru stjórn­mál að vera áhuga­mál og með Bjössa Viff varð saga skemmti­leg. Jónasi Helga tók svo að gera það sem hafði alltaf verið svo leið­in­legt og erfitt, áhuga­vert og hvetj­andi. Áhugi og metn­aður Eyrúnar Huldar í íslensku gerði það að verkum að litla stúlkan hefur lagt mikla áherslu á íslensku­kennslu í námi sínu.

Litla stúlkan er ég, meist­ara­nemi í mennt­un­ar­fræðum við kenn­ara­deild Háskól­ans á Akur­eyri. Ég er ekki eins­dæmi. Lang­flestir muna eftir sínum áhrifa­völdum og þar eru kenn­arar ofar­lega á lista. Þessi listi hér að ofan er þó alls ekki tæm­andi og á hann vantar nokkur nöfn. En hann sýnir þó hvers vegna ég valdi kenn­ara­fræði. Ef það hefði ekki verið fyrir alla þessa mögn­uðu og metn­að­ar­fullu kenn­ara, hefði ég aldrei skráð mig í kenn­ara­fræði. Þessir ein­stak­lingar eiga það allt sam­eig­in­legt að hafa haft mikil áhrif á mitt líf. Með ólíkum hætti hafa þeir allir haft áhrif á það hvar ég er í dag og hvernig ég horfi á líf­ið. Ef þú vilt raun­veru­lega hafa áhrif á sam­fé­lag­ið, er kenn­ara­starf­ið, rétta starfið fyrir þig. Komdu að kenna.

Höf­undur er for­maður Stúd­enta­fé­lags Háskól­ans á Akur­eyri og meist­ara­nemi í mennt­un­ar­fræðum við kenn­ara­deild HA.