Á Íslandi eru fimm ein­menn­ings flug­vell­ir, þ.e.a.s. flug­vellir með einn starfs­mann í vinnu. Litlir flug­vellir með lítið af flug­um­ferð sem gegna þó gríð­ar­lega mik­il­vægu hlut­verki í nær­sam­fé­lagi þeirra. Hagn­að­ur­inn af þessum völlum er ekki mældur í pen­ingum heldur manns­líf­um.

Þó flug­um­ferð sé ekki mikil um þessa velli þá eru þessir fimm ein­stak­lingar sem á þeim vinna, svo að segja alltaf í vinn­unni. Því hvert geta ein­stak­lingar farið eða hvað geta þeir leyft sér í sínum frí­tíma þegar sú staða gæti komið upp hvenær sem er, að flytja gæti þurft ein­hvern úr þeirra sam­fé­lagi með sjúkra­flugi?

Þeim er ekki skylt að sinna útköllum en hver getur hugsað sér að vera ástæðan fyrir því að ein­hver úr þeirra litla sam­fé­lagi kom­ist ekki undir lækn­is­hendur í tæka tíð? Svo rík er ábyrgðin hjá þeim að þeir mæta fár­veikir í vinnu til þess að halda flug­sam­göngum opn­um. Veik­inda­rétt­ur­inn er bara lúx­usvara sem þeir geta ekki leyft sér.

Félag flug­mála­starfs­manna rík­is­ins skorar á sam­göngu­ráð­herra að bæta þarna úr. Veita meira fé á þessa velli þannig að ein­menn­ings flug­vellir á Íslandi til­heyri for­tíð­inni. Kostn­að­ur­inn er ekki mik­ill, rétt um 50 millj­ónir á ári.

Fólk á að geta stimplað sig úr vinnu og gert það sem því dettur í hug í sínum frí­tíma. Við hljótum öll að vera sam­mála um þá lág­marks kröfu.   

Höfnu­dur er for­maður Félags flug­mála­starfs­manna rík­is­ins.