Allir hlutir lýsa frá sér ljósi sem fer eftir hita­stigi þeirra. Þá er ekki verið að tala um það sýni­lega ljós, sem berst frá hlut­unum þegar fellur á þá sól­ar­ljós eða eitt­hvað slíkt, heldur ljós sem fer eftir hita­stigi þeirra. Því heit­ari sem hlut­ur­inn er, því orku­rík­ara er ljós­ið. Hjá venju­legum hlutum er þetta ljós ósýni­legt, (er t.d. á inn­rauða svið­in­u), en ef hlut­ur­inn er hit­aður meira fer hann að lýsa á sýni­lega svið­inu (eins og t.d. rauð­gló­andi heitt járn).

Sólin hitar yfir­borð jarð­ar­innar og jörðin geislar frá sér ósýni­legu ljósi sem fer eftir hita­stigi hennar á hverjum stað. Í and­rúms­loft­inu eru svo loft­teg­und­ir, m.a. gróð­ur­húsa­loft­teg­undir sem “gleypa” þetta ljós og þá fara sam­eind­irnar að snú­ast hraðar og titra meira og við það hitn­ar. Þetta er ekki alls ólíkt því sem ger­ist í örbylgju­ofni. Örbylgju­ofn­inn sendir frá sér ósýni­legt ljós, sem ofn­inn fram­leiðir með ákveðnum hætti og mat­ur­inn í honum gleypir þetta ljós og við það fara sam­eind­irnar í matnum að snú­ast hraðar og við það hitnar hann.

Þegar jörðin geislar frá sér sínu ósýni­lega ljósi, þá færi hluti af því bara út í geim, en þegar er aukið við gróð­ur­húsa­loft­teg­undir verður stærri hluti varmans eftir í loft­hjúpnum og hluti geisl­ast aftur til jarð­ar­inn­ar.

Vandamálið er jarð­efna­elds­neyti, olía, gas og kol. Þegar það er brennt mynd­ast gróð­ur­húsa­loft­teg­undin koltví­sýr­ing­ur. Ein­hver kann þá að spyrja, hvort mað­ur­inn hafi ekki alltaf verið að brenna eldi­við og fram­leiða með því koltví­sýr­ing. Jú það er rétt, en það sem gerð­ist þá, var að plöntur tóku upp koltví­sýr­ing­inn, sem varð til við brun­ann, auk vatns og sól­ar­ljóss og fram­leiddu úr því súr­efni og kol­vetni, í ferli sem heitir ljóstil­lífun, þ.a. þetta var hringrás þar sem sá koltví­sýr­ingur sem mynd­að­ist við brun­ann á eldi­viðn­um, var upp­tek­inn af öðrum plöntum og magn koltví­sýr­ings hélst nokkuð stöð­ugur í and­rúms­loft­inu. Þegar jarð­efna­elds­neyti er brennt aftur á móti, þá bæt­ist við magn kolefnis í kolefn­is­hringrásinni og koltví­sýr­ings í and­rúms­loft­inu, sem veldur auknum gróð­ur­húsa­á­hrif­um, þar sem stærri hluti varmans sem jörðin geislar frá sér verður eftir í loft­hjúpn­um.

(Höf­undi þess­arar greinar er ekki kunn­ugt um hve stór hluti hnatt­rænnar hlýn­unar megi rekja til gróð­ur­húsa­á­hrif­anna og svo var ekki minnst á að hluti við­bætts koltví­sýr­ings í and­rúms­loft­inu fer í hafið og verður kol­sýra. Gerður skal sá fyr­ir­vari á að höf­undur er ekki alvitur og skilur ekki til fulls þau fræði sem liggja að baki og það er ekki víst að greinin sé eðl­is- og efna­fræði­lega 100% nákvæm). 

Höf­undur var efna­fræð­ingur í gamla daga.