Það er sætt að loksins gátu þingmenn, ráðherrar og formenn allra flokka verið saman að baka á þingi. Formenn allra flokka sem að sitja samþykktu að skipa nefnd til að ákvarða um ríkisstyrki til stjórnmálaflokka. Nefndin var skipuð framkvæmdastjórum flokkanna sem að veittu þeim framlög upp á 728,2 milljónir króna af skattpeningum almennings.
Almenningur var ekki spurður hvort hann vildi borga fyrir flokkana. Auðvitað sagði stjórnarandstaðan ekkert við þessu því að hún tók þátt í bakstrinum. Sjálftakan var bara samþykkt eins og að smyrja góðu gúmmulaði á brauð fyrir sig og sína, án þess að þjóðin kæmi þar nokkuð nærri.
Samkvæmt lögum var þessi gjörningur vanhæfi. Ég skal segja ykkur hvers vegna fyrir þá sem hafa ekki kynnt sér það. „Vanhæfisástæður. Sá sem tekur þátt í afgreiðslu styrks þarf að vera til þess hæfur. Hafi hann hagsmuna að gæta gagnvart umsækjanda eða því hvernig umsókn er afgreidd eða megi með réttu efast um óhlutdrægni hans getur hann verið vanhæfur”. Formenn allra stjórnmálaflokka sem að sitja á Alþingi, skipuðu nefnd framkvæmdastjóra stjórnmálaflokka sinna um að veita áðurnefndum stjórnmálaflokkum styrki af opinberu fé. Ef það er ekki vanhæfi þá heiti ég Júdas.
Ríkisstyrkir til stjórnmálaflokka er siðblinda
Ég var að stofna stjórnmálaflokk sem ber heitið Landsflokkurinn. Þegar að ég stofnaði hann þá sendi ég umsókn til RSK um skráningu og úthlutun á kennitölu til félaga, samtaka og annarra aðila sem ekki stunda atvinnurekstur. Það kostaði fimm þúsund krónur. Í kosningastefnuskrá Landsflokksins eru áform númer 37 um að ríkisstyrkir til stjórnmálaflokka verði afnumdir með öllu. Það er vegna þess að stjórnmálaflokkar eru í raun félagasamtök og það ætti ekki að styrkja þá af fé frá skattborgurum frekar en hver önnur húsfélög, áhugamannahópa, fjárfestingafélög, listamannasamtök, íþróttahreyfingar o.s.frv.
Flokkarnir á þingi hafa yfirburða forskot nú því að þeir geta auglýst betur í fjölmiðlum, leigt sér góð og stór húsnæði undir starfsemi sína, haldið betri veislur með pinnamat og dýrindis vínum, framleitt sjónvarpsþætti, keypt sér ráðgjöf, almannatengla og blaðamenn til að fjalla vel um og skrifa lofsöng um þá í drottningarviðtölum sem að flest eru fleipur, spunnið upp af skipuleggjendum auglýsingaherferða flokkanna. Allt skal vera stórbrotið á kostnað skattborgaranna sem að borga kosningabaráttuna fyrir flokkanna. Kosningastefnuskrám þeirra má oftast líkja við blöðrur sem að springa strax eftir kosningar. Þá er fólk orðið þrælar stjórnvalda á nýjan leik, nema að almenningur kjósi þessa flokka burt.
Stjórnarskráin er dönsk
Nýja stjórnarskráin með endurbættum stjórnarháttum sem varða mannréttindi og mannúð gagnvart íbúum landsins verður okkar fyrsta frumvarp til Aþingis. Í þessu ljósi setjum við okkur nýja stjórnarskrá, æðstu lög landsins, sem öllum ber að virða. Stjórnarskráin sem hefur verið notuð er bráðabirgða stjórnarskrá frá Danaveldi. Þessi stjórnarskrá hefur verið notuð í um 147 ár.
Það eru fimm forsætisráðherrar búnir að sitja síðan að nýja stjórnarskráin kom út og ekkert hefur gerst. Flokkarnir sem að hafa haldið á forsætisráðherraembættinu og haft tækifæri á því að koma henni inn eru Samfylkingin, Framsóknarflokkurinn tvisvar, Sjálfstæðisflokkurinn og Vinstri græn. Hinir flokkarnir sem hafa setið á þingi í stjórnarandstöðu hafa ekki heldur gert neitt í því þessi tæplega tíu ár sem að nýja stjórnarskráin hefur verið staðreynd.
Engin af gömlu flokkunum vilja nýja stjórnarskrá þó að þeir segi það nú fyrir kosningar. Það er bara eitthvað til að geta lokkað almenning með gulrót að kjörkassanum. Þeir fara heldur ekki eftir þeirri gömlu. Það kusu 68 prósent kosningabærra manna og kvenna með nýrri stjórnarskrá sem að ekkert hefur miðað áfram við að koma í framkvæmd. Það sem að hefur verið gert er að plokka einhver ákvæði úr nýju stjórnarskránni og jafnvel breyta þeim eftir eigin geðþótta. Ekkert af þessu er réttlátt gagnvart meginþorra þjóðarinnar.
Höfundur er listamaður, kvikmyndagerðarmaður og formaður Landsflokksins.
