Samkvæmt skoðanakönnun sem ég gerði á umræðusíðu um málefni öryrkja er matarskortur helsta fjárhagsvandamál öryrkja. Fjölmörg önnur atriði nefna öryrkjar í tengslum við skort sinn og spanna þau flestar, ef ekki allar hliðar eðlilegs lífs og sjálfsagða hluti fólks á vinnumarkaði. Ekki eru til peningar fyrir áhugamálum, sjúkraþjálfara, sumarfríum út á land, tannlækni, sálfræðingi, fötum, keilu, golf eða bíó, lyfjum og heilbrigðisþjónustu, rekstri bíls eða reikningum og þegar eitthvað kemur upp á þá bitnar það á matarpeningum mánaðarins sem duguðu ekki til að byrja með út mánuðinn. Athygli vekur að enginn svarenda nefnir greiðslu húsaleigu sem vandamál en þó er það vissulega kostnaðarliður sem bitnar á öðrum kostnaðarþáttum þegar ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, Vinstri grænna og Framsóknar heldur uppi téðri fátæktarstefnu í garð öryrkja. Vekja verður athygli á því að flokkur frelsisins eins og þeir vilja kalla sig, Sjálfstæðisflokkurinn, er ekki á því að veita öryrkjum landsins frelsi heldur einungis vissum aðilum. Frelsisskerðingarnar eru einnig farnar að ná til verkafólks landsins með tilkomu nýs fyrirtækis sem stendur gegn verkalýðshreyfingunni. Hér er neyðarástand á ferðinni og landsmenn verða að bregðast við.
Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, er búinn að gegna starfi fjármálaráðherra síðastliðin 9 ár og hefur allan þann tíma neitað öryrkjum og eldri borgurum landsins um fjárhagslegt réttlæti og grunnframfærslu sem dugar fyrir nauðsynjum. Og hann hefur sína ástæðu fyrir því. Að hans mati er nefnilega ekki til peningur til þess að veita fólkinu fjárhagslegt frelsi. Bjarni spyr því jafnan „hver á að borga?“ á milli þess sem hann tekur afstöðu gegn fátæku fólki landsins. Sami Bjarni framkvæmir árlegar skerðingar á heilbrigðisþjónustu Landspítalans sem einnig veldur aukinni neyð öryrkja sem og annarra landsmanna gagnvart aðgengi þeirra að heilbrigðisþjónustu.
Þessa 10 milljarða króna Samherja tel ég eigi að færa beint til öryrkja landsins og þar sem fyrirtækin munu ekki sinna því, af því að þau eru upptekin af því að sýna fram á hagnað sinn til viðskiptafélaga sinna þá þarf íslensk ríkisstjórn, án Sjálfstæðisflokksins, að vinna að því að taka kvótann af Samherja, færa auðlindina aftur til landsmanna og hækka veiðigjöld á hinar stórútgerðirnar til að fæða og klæða öryrkja landsins, aðra landsmenn og til uppbyggingar samfélagsins.
Mig langar í lokin að láta stutta vísu fylgja þessum pistli byggðri á gamalli vísu um ofbeldi. Vísan bendir á af hverju allir landsmenn ættu að standa með öryrkjum strax í dag og hafa áhyggjur af ástandinu og ofbeldinu í garð öryrkja, þessum fjárhagslegu árásum ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokksins á fátæka landsmenn og opinbera þjónustu. Samstaða mismunandi samfélagshópa skiptir lykilmáli til þess að tryggja að ekki sé vaðið yfir einn hóp með offorsi og svo næsta hóp og koll af kolli.
Fyrst réðust þeir á hælisleitendur og ég sagði ekki neitt því ég var ekki hælisleitandi,
svo réðust þeir á öryrkja og ég sagði ekki neitt því ég var ekki öryrki,
svo réðust þeir á eldri borgara og ég sagði ekki neitt því ég var ekki eldri borgari,
svo réðust þeir á verkafólk og ég sagði ekki neitt því ég var ekki verkamaður
næst réðust þeir á mig og það var enginn eftir til þess að verja mig.
Í Alþingiskosningum þessa árs verðum við að vera tilbúin til þess að standa saman og vísa SS spillingunni (Sjálfstæðisflokki og Samherja) út.
Höfundur er þingframbjóðandi og forystumaður í Velferðarhópi Samfylkingarinnar með 170 þúsund krónur í heildartekjur á mánuði.
