Tím­inn líður hvorki í hring eða aft­urá­bak þótt svo kunni að virð­ast í umræðu um Þjórs­ár­ver og hálendi Íslands. Um fram­tíð eða dauða hjarta lands­ins. Í greinum og pistlum gegnum árin hafa margir talað um mik­il­vægi þess að skemma ekki nátt­úruperlur sem eftir eru. Sumir hafa bent á að til Íslands koma milljón ferða­menn árlega til að njóta nátt­úr­unn­ar. Að okkur beri sið­ferði­leg skylda til að vernda hana fyrir kom­andi kyn­slóð­ir. Að loft­línur og vegir skeri hálendið sundur og rjúfi kyrrð. Fleiri benda á að stór­iðja og að gefa alþjóð­legum stór­fyr­ir­tækjum firði undir flú­or­mengun sé ekki trendið 2015.

Hall­dór Lax­ness sagði allt sem segja þarf í margí­vitn­aðri grein sinni: Hern­að­ur­inn gegn land­inu árið 1970.

Nóbels­skáldið skrif­aði hana fimm árum áður en Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son for­sæt­is­ráð­herra fædd­ist fullur af for­tíð­ar­þrá. Svo full­ur, að fjör­tíu árum síðar vill hann koma virkj­ana­á­ætl­unum fyrri aldar í verk.

Nóbels­skáldið skrif­aði hana fimm árum áður en Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son for­sæt­is­ráð­herra fædd­ist fullur af for­tíð­ar­þrá. Svo full­ur, að fjör­tíu árum síðar vill hann koma virkj­ana­á­ætl­unum fyrri aldar í verk. Við­horf núver­andi rík­is­stjórnar til nátt­úr­verndar er hvorki í takt við nútím­ann né stærsta atvinnu­veg lands­ins. Ég fer gjarnan með ferða­menn um landið á sumr­in. Ef ég segi að fyrir rúm­lega öld kom hjólið til Íslands halda sum­ir að það sé brand­ari. Tala þá um hesta og að  hvorki voru til vegir né vagn­ar. Ef íslend­ingar hafðu átt stór­virkar vinnu­vélar fyrr, þá hefðu þeir skemmt meir.

Ég hef ferðast, fyrir virkj­un, að Kára­hnjúkum og sat við gljúfrin með kökk í hálsi. Þar var sprengt og para­dís sökkt sem þús­undir hefðu geta notið í þús­und ár. Þótt nátt­úru­sýn stjórn­valda sé aft­ur­för þá hafa orðið fram­farir í ferða­iðn­aði. Fólk sem hefur atvinnu af því að sýna ferða­mönnum nátt­úr­una er nú oftar sam­mála um vernd­ar­gildi og mikl­vægi skipu­lags. Bíl­stjórar sem áður hót­uðu að henda mér út úr rút­unni þegar Kára­hnjúka­virkjun bar á góma hafa skipt um skoð­un. Hvaða alþing­is­menn eða ráð­herrar sýna vilja til að vernda hálendið í verki? Hafa áhuga og þekk­ingu á íslenskum ferða­iðn­aði? Sjá tæki­færin í nátt­úru­vernd og skilja að jarð­fræðin er tromp. Af hverju ekki Ferða­mála­ráðu­neyti Íslands? Þar sem fólk með sér­þekk­ingu rann­sak­ar, semur opin­bera stefnu og gerir fram­tíð­ar­skipu­lag í sam­starfi við meg­in­atvinnu­veg lands­ins ferða­þjón­ust­una.

Flestir vita að það þarf að byggja upp inn­viði þar sem þar á við og vernda annað fyrir umferð. Nátt­úrupas­saum­ræða úr munni ráð­herra sem vinnur að því að veita vild­ar­vinum virkj­anir og verk­smiðjur virð­ist háð. Líkt og sumar gjörðir for­sæt­is­ráð­herra í nafni sög­unn­ar. Orð Lax­ness frá árinu 1970 lýsa for­tíð­ar­stefnu og hern­aði gegn land­inu árið 2015. Tím­inn er skakkur í höfði stjórn­valda. Stillum hann í takt við hjarta lands­ins.