Oft er með naum­indum að mér tak­ist að greina á milli fávisku og útúr­snún­inga af ásetn­ingi þegar ég les eftir öðrum það sem ég veit að er rang­t. 

­Þing­krat­inn Oddný Harð­ar­dóttir setur ofan í við mig á Kjarn­anum í gær (18.11.´21) fyrir grein sem ég birti þar út frá buslu­gangi hennar á mörgum miðlum vegna fyr­ir­hug­aðrar sölu á Mílu. 15. þessa mán­aðar hélt hún því fram í visi.is að ef selja ætti „út­lend­ing­um” Mílu þyrfti að minnsta kosti að tryggja það að kaup­sýslu­menn af ákveðnu þjóð­erni yrðu ekki eig­endur að fyr­ir­tæk­inu. Les­and­inn taki eftir því; menn af ákveðnu þjóð­erni. Þessu við­horfi hennar líkti ég við þjóð­ern­ispopúl­isma og hægt að renna undir þá lík­ingu mörgum stoð­um.

Nema hvað. Þing­kon­unni mis­bauð. Og hún svarar fyrir sig, meðal ann­ars með þessum orð­um: „Frá vinstri hef ég verið gagn­rýnd af einum áhrifa­­manni í VG, Úlf­­ari Þor­­móðs­­syni sem kallar mig þjóð­ern­ispopúlista og ras­ista hvorki meira né minna. Svo mik­il­vægt virð­ist honum finn­­ast að salan gangi snurð­u­­laust fyrir sig að hann veður með gíf­­ur­yrðum inn á völl­inn og reynir að taka þing­­mann niður eins harka­­lega og hægt er í þeirri von að fólkið taki ekki mark á varn­að­­ar­orð­un­­um. Von­andi sér fólk í gegnum þann auma mál­­flutn­ing.”

Ég verð eig­in­lega að end­ur­taka aðgangs­orðin hér að framan eftir að hafa lesið þetta enn og aft­ur: Oft er með naum­indum að mér tak­ist að greina á milli fávisku og útúr­snún­ingum af ásetn­ingi þegar ég les eftir öðrum sem ég veit að er rang­t.  En nú, þar sem ég sig framan við tölv­una, dettur mér í hug að þing­konan hafi verið borin broguð end­ur­sögn af grein minn, eða, nema, eða að hún hafi ekki lesið hana. Ekk­ert veit ég. 

En hér er leið­rétt­ing á orðum Odd­nýjar þing­krata, örlítið stytt, upp úr grein­inni sem hún skamm­ast yfir:

„... ­ríkið á ekki Mílu. Því mið­­­ur." Því miður merkir hvort tveggja að ég var and­vígur söl­unni á Sím­­anum á sínum tíma og harma hana enn í dag.

Þetta segir líka í grein­inn­i. 

„Nú vilja pen­inga­­­menn­irnir selja fyr­ir­tæki sitt, Mílu. En það er eng­inn íslenskur nógu vilj­ugur til þess að borga það fullu verði."  Í orð­unum eng­inn íslenskur nógu vilj­ugur felst að Ríkið er ekki und­an­skilið og skiptir engu þótt sjálfum finn­ist mér að hið opin­bera ætti að yfir­­­taka Mílu og eiga hana til fram­­búð­­ar. En vegna þess að það gerir það ekki lend­ir það í höndum útlend­inga.

Létt­vægri villa í grein Odd­nýjar er að nefna mig áhrifa­mann í VG og líka að ég hafi kallað hana ras­ista, en það gerði ég ekki; Má vera að þar hafi sök bitið saka.

Loks skal þetta sagt; ávallt er betra að vita um hvað maður er að tala, skrifa, hjala áður en orðin eru látin laus.

Höf­undur er rit­höf­und­ur.