Þeir Vesturlandabúar sem á annað borð fylgjast með fréttum og kannast ekki við nafnið Kim Wall eru vandfundnir. Síðan hún lést 10. eða 11. ágúst í fyrra, um borð í dönskum kafbát, hafa birst í fjölmiðlum um það bil 100 þúsund fréttir um Kim Wall málið, eins og það er iðulega kallað. Foreldrar Kim Wall, þau Ingrid og Joachim Wall hafa fram til þessa nánast ekkert tjáð sig um dótturmissinn. Nú hafa þau sent frá sér bók sem ber heitið „Bókin um Kim Wall - þegar orðin skortir“.
Wall hjónin, þau Ingrid og Joachim búa í útjaðri Trelleborgar á Skáni, örstutt frá sjónum og þar ólst Kim upp. Hjónin ganga iðulega með heimilishundinn niður að sjó og um kvöldmatarleytið 10. ágúst í fyrra var Ingrid á ströndinni með hundinn. Veðrið var eins og það gerist best og Ingrid talaði drjúga stund í síma við dótturina Kim. Mæðgurnar höfðu um margt að spjalla en kvöldið áður höfðu þau Ingrid og Joachim í fyrsta sinn hitt kærasta Kim, Ole Stobbe. Hann er danskur, frá Kolding. Kærustuparið ætlaði nokkrum dögum síðar að halda til Kína en Ole Stobbe hafði komist inn í háskóla í Peking. Kim ætlaði hinsvegar að starfa þar sem blaðamaður. Þótt hún væri ung að árum, nýorðin þrítug, hafði hún getið sér gott orð og í Kína biðu hennar fjölmörg spennandi verkefni. Þau Kim og Ole, sem bjuggu á Refshaleøen í Kaupmannahöfn, höfðu þetta kvöld boðið til sín nokkrum vinum í eins konar kveðjuhóf.
Afdrifaríkt símtal
Skömmu áður en von var á gestum þeirra Kim og Ole hringdi síminn. Sá sem hringdi var Peter Madsen. Kim hafði þá fyrir nokkru látið hann hafa númerið vegna greinarinnar og viðtalsins sem hún var að vonast eftir að taka við hann. Erindi Peter var að tilkynna að nú væri hann tilbúinn að hitta hana og bauð henni jafnframt í siglingu á kafbátnum. Kim var hikandi, þetta var ekki heppilegur tími því von var á gestunum á hverri stundu. Hún tímdi þó ekki að sleppa tækifærinu en vildi helst fá kærastann til að fara með sér. Endirinn varð þó að hún færi ein, hann yrði heima svo gestirnir kæmu ekki að tómu húsi. Kim gerði ráð fyrir að viðtalið og siglingin tækju um það bil tvo tíma. Eins og áður sagði var veðrið mjög gott og til er mynd af kafbátnum skammt undan landi við Refshaleøen og þar sjást Kim og Peter standa í turninum.
Kom ekki til baka
Þegar kærastann, Ole Stobbe tók að lengja eftir að Kim Wall sneri heim hafði hann samband við lögregluna. Var þá árangurslaust búinn að reyna að hringja í Kim og fara niður að kajanum þar sem Peter var vanur að hafa bátinn.
Lögreglan hóf þegar að svipast um eftir kafbátnum en formleg leit hófst að morgni 11. ágúst 2017.
Símtalið
Klukkan hálf sex að morgni 11. ágúst hringdi Ole til foreldra Kim. Ingrid svaraði og þótt hún þekkti Ole ekki vel merkti hún á rödd hans að hann var ekki eins og hann átti að sér. Hann sagði að erindið væri mjög mikilvægt og af því að hann talaði ekki sænsku spurði hann hvort þau geti talað saman á ensku, til að koma í veg fyrir allan misskilning. Svo sagði hann að Kim væri horfin, hún hefði farið með kafbát í siglingu. Enginn vissi hvað orðið hefði af kafbátnum en leit væri hafin. Ingrid trúði vart því sem Ole sagði en taldi sig merkja á rödd hans að alvara væri á ferðum. Þau hjónin, Ingrid og Joachim, ætluðu reyndar að bregða sér til Berlínar síðdegis þennan sama dag en það fór á annan veg.
Hjónin ákváðu strax eftir að símtalinu var lokið að fara til Kaupmannahafnar frá Trelleborg en það eru sextíu kílómetrar. Þau fóru beina leið til Ole á Refshaleøen og skömmu eftir komuna þangað hringdi síminn: Kafbáturinn var fundinn og allt í lagi með alla (eins og það var orðað). Foreldrunum og Ole var létt, en brátt hringdi síminn aftur og þá tilkynnti lögreglan að kafbáturinn hefði sokkið og einum hefði verið bjargað. Maður á skemmtibát hefði bjargað Peter í þann mund sem kafbáturinn sökk og hann yrði settur í land í Dragør. Ekki orð um hvar Kim væri niðurkomin.
Hjónin ákváðu að aka þegar í stað til Dragør. Þangað komu þau í þann mund sem Peter Madsen steig á land og settist inn í lögreglubíl. Fjöldi fréttamanna var þá kominn á staðinn. Ingrid og Joachim spurðu hvort þau mættu tala við Peter Madsen og spyrjast fyrir um dóttur sína „lögregluþjónarnir, sem voru mjög kurteisir, sögðu að það mættum við ekki,“ sagði Ingrid. Andartaki síðar fór þyrla lögreglunnar í loftið, „eru þeir að fara að leita,“ spurði Joachim. Lögregluþjónarnir sögðu að svo væri ekki og sögðust, þegar hjónin spurðu, ekki vita hvar Kim væri. „Við vissum ekki okkar rjúkandi ráð,“ sagði Joachim.
Sáu í sjónvarpinu að Peter Madsen væri grunaður um morð
Lögreglan bað nú hjónin að koma með á lögreglustöðina til yfirheyrslu. Tom Wall, bróðir Kim var í millitíðinni kominn til Dragør og fór með foreldrum sínum á stöðina. Þegar þau höfðu verið nokkra stund í setustofu lögreglunnar birtist skyndilega neðst á skjánum ný frétt (textafrétt), þar stóð að lögreglan hefði handtekið Peter Madsen og hann væri grunaður um að hafa myrt Kim Wall. „Á þessu augnabliki stöðvaðist heimurinn, við höfðum ímyndað okkur að dóttir okkar hefði farið í land einhvers staðar. En morð, það hljómaði sem fjarstæða, óhugsandi,“ sagði Ingrid.
Tíu dögum eftir hvarf Kim hringdi síminn á heimili hjónanna í Trelleborg. Í símanum var yfirmaður rannsóknarinnar Jens Møller Jensen. Hann sagði að fundist hefði lík í sjónum við Amager og hann vildi að þau fréttu af því frá lögreglunni en ekki úr fjölmiðlum. Stuttu seinna hringi Jens Møller aftur og sagði að hann væri búinn að sjá líkið. „Ég spurði, er það Kim, sérðu litinn á hárinu,“ sagði Joachim. „Þetta er bara torso (búkur),“ var svarið. Ég skildi ekki hvað hann meinti með torso, það vantar höfuðið, það eru hvorki handleggir né fætur sagði Jens Møller. Þeim orðum gleymi ég aldrei,“ sagði Joachim. „Við áttuðum okkur á því að nú væri engin von lengur.“
Fylgdust með réttarhöldunum og ákváðu að skrifa bók
Nokkrum dögum eftir lát Kim ákváðu foreldrar hennar að skrifa bók um dótturina, og atburðarásina í kringum dauða hennar. Þau ákváðu líka að vera viðstödd réttarhöldin. „Við vildum vera fulltrúar dóttur okkar í réttarsalnum og við vildum sjá manninn sem framdi þennan hræðilega verknað. Við vildum þó fyrst og fremst að hann sæi okkur, horfast í augu við Peter. Hann forðaðist hins vegar að horfast í augu við okkur.“ Bæjarréttur í Kaupmannahöfn dæmdi Peter Madsen í lífstíðarfangelsi og Landsréttur staðfesti síðar þann dóm.
Af hverju bók?
Á þeim fimmtán mánuðum sem liðnir eru frá dauða Kim Wall hafa birst í fjölmiðlum um það bil 100 þúsund fréttir um málið. Að sögn foreldra Kim hafa þær nær allar snúist um málið sjálft og manninn sem myrti dóttur þeirra. „Við viljum reyna að segja sögu Kim, bæði um hana sem manneskju og dóttur okkar. Þótt það sé ekki til nein uppskrift fyrir foreldra til að takast á við að barn þeirra hafi fallið fyrir hendi morðingja finnst mér að það að skrifa um Kim hafa hjálpað mér,“ segir Ingrid, sem hefur skrifað stærstan hluta bókarinnar. Hún segir að næturnar séu erfiðastar, þá sæki hugsanirnar á og þá sé gott að skrifa. „Þess vegna er þessi bók orðin til.“ Kim fékk ekki að lifa en með bókinni vonumst við til að minning hennar lifi.
Minningarhlaup og sjóður
10. ágúst síðastliðinn, þegar ár var liðið frá dauða Kim Wall fór fram sérstakt minningarhlaup í Trelleborg þar sem Kim hljóp gjarna þegar hún dvaldi hjá foreldrum sínum. Þar voru um 600 þátttakendur en einnig var hlaupið í 14 öðrum borgum, þar á meðal Kaupmannahöfn, Beijing, San Francisco, Istanbul og New York. Þátttakendur í hlaupunum greiddu lítils háttar þátttökugjald sem rann óskipt í sérstakan minningarsjóð, sem foreldrar Kim hafa stofnað. Hlutverk sjóðsins er að styrkja árlega unga blaðakonu og gera viðkomandi kleift að að ferðast á fjarlægar slóðir. Úthlutun fer fram á fæðingardegi Kim Wall, 23. mars.
