Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son for­sæt­is­ráð­herra segir það meg­i vera öllum ljóst hversu rangt og bein­línis óheið­ar­legt það sé að saka þau ­stjórn­völd sem nú sitji, og hafi for­gangs­raða mest í þágu heil­brigð­is­mála, að vera vilj­andi að svelta heil­brigð­is­kerf­ið. Það að gungu­skapur stjórn­valda ­gagn­vart erlendum kröfu­höfum föllnu bank­anna hafi orðið til þess að ekki séu 150 millj­arðar króna til staðar til að setja í heil­brigð­is­kerfið sé ómerki­leg­t bull.

Þetta kemur fram í aðsendri grein for­sæt­is­ráð­herr­ans í Frétta­blað­inu í dag, þar sem hann svarar grein Kára Stef­áns­sonar, for­stjóra Íslenskrar erfða­grein­ing­ar, sem birt­ist á sama stað í gær. Kári gagn­rýndi rík­is­stjórn­ina harka­lega fyrir fjársvelti gagn­vart heil­brigð­is­þjón­ustu og lin­kind gagn­vart ­kröfu­höfum föllnu bank­anna. Hann sagði lýðnum ljóst að rík­is­stjórnin myndi ekki ­sitja lengur en eitt kjör­tíma­bil og hét því að hann og nokkrir félagar hans ­myndu safna 100 þús­und und­ir­skriftum frá fólki sem myndi heita þess að kjós­a ­rík­is­stjórn­ar­flokk­anna aldrei aftur ef fram­lög til Lands­spít­al­ans yrðu ekki ­auk­in.

Segir Kára hugs­an­lega verð­andi for­seta­fram­bjóð­anda

Í grein sinni, sem ber heitið „Topp­ari Íslands“, rek­ur ­for­sæt­is­ráð­herra sögu af ónafn­greindum manni sem hann segir að hafi ver­ið svo­kall­aður „topp­ari“, og raunar „mesti topp­ari Íslands“. „Eng­inn var betri í við­skiptum en hann en samt var ekki til meiri mann­vin­ur, því hann mátt­i að eigin sögn ekk­ert aumt sjá. Það var líka sama hvaða sögur aðrir gest­ir ­sögðu, alltaf bætti hann um bet­ur. Hann hafði gert merki­legri hluti, séð meira en aðrir og unnið stærri sigra. Hann taldi sig líka alltaf kunna betri brand­ara en hinir og sá því enga ástæðu til að leyfa öðrum að ljúka sínum skemmti­sög­um áður en hann kom með aðra betri.



Í hvert s­inn sem hann tók orðið var það auk þess gert af yfir­læti og gefið til kynna að allir aðrir en hann væru fábján­ar. Þegar reynt var að leið­rétta eina eða tvær af fjöl­mörgum rang­færslum þessa sam­kvæm­is­­ljóns brást hann hinn versti við og ­gerði lítið úr þeim sem dirfð­ust að gera slíkar athuga­semd­ir.“

Sig­mundur Davíð segir að sér hafi nokkrum sinnum verið hugs­að til topp­ar­ans vegna yfir­lýs­inga Kára Stef­áns­son­ar, sem hann segir ver­a hugs­an­lega verð­andi for­seta­fram­bjóð­anda. „Sá bætir stöðugt í og skrifar nú enn eina grein­ina um hvað allir séu vit­laus­ir, stjórn­mála­menn og þjóð­in, og standi illa að mál­um.



Það sem topp­arar þrá umfram allt annað er athygli og því er ég eflaust að veita jákvæða ­styrk­ingu með því að svara slíkum manni. Hann mun sjálf­sagt líta á það sem tæki­færi til að útskýra að nú hafi sann­ast enn betur en áður hversu illa gefn­ir og ill­vilj­aðir stjórn­mála­menn séu. Það er samt ekki hægt að láta það óátalið þegar maður sem tal­inn er gáf­aður á sumum sviðum heldur fram hreinum ósann­ind­um og nýtir um leið veik­indi fólks til sjálfs­upp­hafn­ing­ar.“

For­sæt­is­ráð­herr­ann segir að gangstætt því sem nú sé haldið fram í nýj­ustu grein Kára, sem hann nefnir reyndar aldrei með nafni í grein­inni, ríki „ágæt sam­staða um það bæði meðal almenn­ings og ­stjórn­mála­manna að for­gangs­raða í þágu heil­brigð­is­kerf­is­ins“. Það hafi nú­ver­andi rík­is­stjórn gert í meira mæli en fyrri rík­is­stjórnir og að það sem af sé kjör­tíma­bili hafi fram­lög til Lands­spít­al­ans auk­ist um 30 pró­sent. „Fram­lög til spít­al­ans hafa aldrei verið meiri og það ­sama á við um heil­brigð­is­kerfið og vel­ferð­ar­kerfið í heild. Geti sér­fræð­ing­ur­inn toppað það með því að benda á annað vest­rænt ríki sem hefur aukið jafn­mikið við fram­lög til heil­brigð­is­mála á sama tíma­bili (eða nokkru öðru tíma­bili í seinn­i ­tíð) hvet ég hann til að benda á slík dæmi.“

Merki­legt að maður sem reki fyr­ir­tæki fari svona frjáls­lega með tölur

Sig­mund­ur Da­víð segir það mega vera öllum ljóst hversu „rangt og bein­línis óheið­ar­legt það er að saka þau stjórn­völd sem hafa for­gangs­raðað mest í þágu heil­brigð­is­mála um að vera vilj­andi að svelta heil­brigð­is­kerf­ið. En slík­ fram­ganga er líka skað­leg því að við þurfum þrátt fyrir allt að ná enn betri ár­angri á sviði heil­brigð­is­mála og við þurfum að vera í aðstöðu til að setj­a enn meira, og miklu meira, fjár­magn í mála­flokk­inn á kom­andi árum og ára­tug­um.“



Stjórn­völd verði að geta reitt sig á ráð­gjöf þeirra sem best þekkja til um hvernig hægt sé að leysa úr þeim vanda sem er brýn­astur og fjár­festa á sem árang­urs­rík­astan hátt í heilsu og lífs­gæðum fólks. „Gal­gopa­háttur í bland við rang­færsl­ur hjálpar ekki til við það og enn síður lausnir byggðar á ósann­ind­um.“

For­sæt­is­ráð­herra gerir sér­stakar athuga­semdir við það sem Kári, eða Topp­ar­inn eins og hann er kall­aður í grein­inni, telji gungu­skap ­stjórn­valda gagn­vart kröfu­höfum föllnu bank­anna og ástæðu þess að ekki séu til­ 150 millj­arðar króna til að skella í heil­brigð­is­kerfið á einu bretti. Sú ­full­yrð­ing að upp­gjör slita­búa föllnu bank­anna og losun fjár­magns­hafta skil­i bara 300 millj­örðum króna í rík­is­sjóð en ekki 850, likt og boðað hafi ver­ið, sé  „eitt ómerki­leg­asta bull þeirra sem gremst að stjórn­völdum skuli hafa tek­ist það sem áður var sagt ómögu­legt við losun hafta og upp­gjör bank­anna.“

Því næst segir Sig­mundur Davíð að það sé merki­legt ef mað­ur­ ­sem fari svo frjáls­lega með tölur getur rekið stórt fyr­ir­tæki, og að minnsta ­kosti merki­legt ef hann geti rekið það með hagn­aði. „Þótt losun hafta sé flók­ið ­mál vita flestir sem hafa gefið sér 5 mín­útur eða svo í að kynna sér málið að þetta er ósatt. Stöð­ug­leika­skattur myndi m.v. núver­andi gengi skila um 622 millj­örðum í fjár­fram­lög­um, auk ann­arra ráð­staf­ana, en stöð­ug­leika­fram­lag skilar um 500-600 millj­örðum (og meiru ef með þarf) í formi pen­inga og eigna auk ann­arra ráð­staf­ana upp á nokkur hund­ruð millj­arða sem styrkja stöð­u efna­hags­lífs­ins og rík­is­sjóðs. Sú leið tryggir að fram­lögin verða næg til að takast á við vand­ann, sem þeim er ætlað að leysa, sama hversu stór hann reyn­ist.“

Ekki hægt að eyða öllum pen­ing­unum

For­sæt­is­ráð­herra bendir á að ekki sé hægt að nota allt fjár­magnið sem til fellur í fram­kvæmd­ir eða upp­bygg­ingu inn­viða. „Slíkt myndi þýða að verið væri að nota fjár­magn ­sem er til þess ætlað að verja efna­hags­legan stöð­ug­leika, með því að greiða ­niður skuld­ir, í að kynda undir verð­bólgu og óstöð­ug­leika. Með því, hins veg­ar, að nýta fjár­magnið til að greiða niður skuldir og bæta afkomu rík­is­ins og sam­fé­lags­ins til allrar fram­tíðar verður hægt, ár frá­ ári, á sjálf­bæran hátt, að halda áfram að styrkja og efla heil­brigð­is­kerfið og aðrar grunn­stoðir sam­fé­lags­ins.“

Maður sem reki fyr­ir­tæki hljóta að gera sér grein fyrir því að ekki sé hægt að reka rík­is­sjóð enda­laust með tapi eða með því að taka bara ­meiri og meiri lán. „Það að eyða fullt af pen­ingum á einu bretti, ýta und­ir­ verð­bólgu og halda svo bara áfram að taka lán bitnar á þeim sem á eftir kom­a, þ.e. kyn­slóðum og þar með talið sjúk­ling­um, fram­tíð­ar­inn­ar.

En topp­arar láta stað­reyndir eða fram­tíð­ina ekki þvæl­ast mikið fyrir sér. Fyrir þá er aðal­at­riðið að vera maður líð­andi stund­ar, sá sem fangar athygl­ina og verð­ur­ vin­sæll meðal trú­gjarnra um sinn. Aðrir geta séð um að fást við afleið­ing­arn­ar.“