Staða efna­hags­mála var í önd­vegi á aðal­fund­i ­Seðla­banka Íslands í gær, eins og ávallt þegar sá fundur fer fram. Már Guð­munds­son, seðla­banka­stjóri, fór ítar­lega yfir sviðið og það sama má segja Bjarna Bene­dikts­son, efna­hags- og fjár­mála­ráð­herra. 

Í máli þeirra beggja kom skýrt fram, að staða efna­hags­mála væri góð, og merkin um fram­haldið væri það einnig. Skuldir eru að lækka, verð­bólga hefur hald­ist innan 2,5 mark­miðs í um tvö ár, og mik­ill þróttur virð­ist nú í hag­kerf­in­u. 



Framundan er svo loka­hnykk­ur­inn í að losa um fjár­magns­höft­in. 



Þá mun koma í ljós hvernig staðan mun þróast, en tölu­verðar áhyggjur hafa komið fram upp á síðkast­ið, um að krónan mun styrkj­ast mik­ið, og þar með draga úr sam­keppn­is­hæfni útflutn­ings og ferða­þjón­ust­unn­ar. 



Ljóst er að krefj­andi hag­stjórn er framund­an, þó vel ári nú. Það kom skýrt fram í máli Bjarna að hann teldi rúm fyrir tölu­verðar fjár­fest­ingar hins opin­bera á næstu miss­erum, og má því gera ráð fyrir að fjár­fest­ingar í hag­kerf­inu verði umtals­verð­ar. 



Spurn­ingin er; hversu hratt er hægt að ganga um gleð­innar dyr, án þess að það hafi slæmar afleið­ing­ar? Von­andi hafa ráða­menn hér á landi lært af reynsl­unni, sem bjó til þann vanda sem nú er verið að leysa úr.