„Ég finn mig knúna til að bregð­ast við leið­ara Frétta­blaðs­ins, “Stærsta ógn­in”, sem birt­ist á föstu­dag­inn var. Þó langar mig það ekk­ert. Mér langar ekki að virða fólk sem beitir hik­laust hót­unum við­lits. En því miður er svo komið fyrir tals­mönnum óbreytts ástands að þeir hika ekki við reyna að kúga vinn­andi fólk til hlýðni með sjúkri og við­bjóðs­legri orð­ræðu og þá er auð­vitað ekki um annað að ræða en að sýna að í mér rennur blóð­...“  segir Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, for­maður Efl­ingar stétt­ar­fé­lags, í Face­book-pistli í gær um leið­ara Harðar Ægis­son­ar, rit­stjóra Mark­að­ar­ins, við­skipta­blaðs Frétta­blaðs­ins.

Leið­ari Harðar var birtur síð­ast­lið­inn föstu­dag og bar yfir­skrift­ina „Stærsta ógn­in“. Í leið­ar­anum gagn­rýnir Hörður kröfur Starfs­greina­sam­bands Ísland og VR í kom­andi kjara­við­ræð­u­m.  „­For­ystu­menn helstu verka­lýðs­fé­laga lands­ins, sem öllum má nú vera ljóst að eru stærsta ógnin gagn­vart lífs­kjörum meg­in­þorra íslensks launa­fólks á kom­andi árum, eru á öðru máli,“ skrifar Hörð­ur.

Heimsendir frekar en rétt­læti

Sól­veig Anna gagn­rýnir leið­ar­inn harð­lega í Face­book-­færslu sinni og segir Hörð bók­staf­lega ganga af göfl­unum í leið­ar­an­um. „Fyr­ir­litn­ingin og andúðin á verka­fólki og þeim sem strita fyrir lægstu launin sem fruss­ast á okkur af síðum Frétta­blaðs­ins er með ólík­ind­um...“ skrifar Sól­veig

Hún segir að til­gang­ur­inn með skrifum Harðar sé að „skelfa fólk til hlýðni og að búa til tæki­færi fyrir hóf­stillt­ari og jarð­bundn­ari tals­menn arð­ráns­ins til að stíga fram sem málsvara skyn­semi og stöð­ug­leika.“

Sól­veig Anna túlkar skrif Harðar á þá leið að hann sé að stilla sjálfum sér upp sem rödd skyn­sem­innar „en það er ekki hægt að segja annað en að móð­ur­sýkis­kenndir heimsenda­spá­dómar hans ein­kenn­ist af alveg hreint ein­stakri van­still­ing­u“. Hún segir að slag­orð „Heimsenda-Harð­ar“ hljóta að vera „heimsendir frekar en rétt­læt­i“.

Vill frekar að reiknað sé hvað kostar að reka sam­fé­lag sem er grund­vallað á efna­hags­legu órétt­læti

Hörður segir í leið­ara sínum að kröf­ur verka­lýðs­fé­lag­anna verði ekki lýst öðru­vísi en sem „st­urluð­um“ og „í engum takti við efna­hags­legan veru­leika“. Sól­veig svarar því og segir hins vegar að sé löngu tíma­bært að við­ur­kenna að hinn efna­hags­legi veru­leiki sem lág­launa­fólk býr við sé sturl­aðar

„Hörður kallar eftir því að verka­lýðs­hreyf­ingin leggi mat á kostn­að­inn við kröf­urnar en hvernig væri nú að Hörður og aðrar mál­pípur auð­valds­ins legðu mat á kostn­að­inn sem felst í því að reka sam­fé­lag sem er grund­vallað á efna­hags­legu órétt­læti? Væri það ekki hressandi til­breyt­ing?“ spyr Sól­veig.

Hún varpar fram spurn­ingum í pistl­inum og biður fólk að svara af heið­ar­leika.

„Er það bylt­ing­ar­kennt að fólk megi lifa af ráð­stöf­un­ar­tekjum sín­um? Er það bylt­ing­ar­kennt að fólk geti látið það duga að vera í einni vinnu? Er það bylt­ing­ar­kennt að fólk hafi aðgang að öruggu hús­næði á eðli­legum kjörum? Er það bylt­ing­ar­kennt að fólkið sem hefur minnst á milli hand­anna verði ekki lengur látið bera þyngstu skatt-­byrgð­arn­ar? Er það bylt­ing­ar­kennt að fjár­magns­eig­endur verði látnir axla sam­fé­lags­lega ábyrgð með því að greiða eðli­lega skatt­pró­sentu af auð­æfum sín­um?“

„Og ef svarið er já, þetta er bylt­ing­ar­kennt þá kallið mig bylt­ing­ar­konu, í guð­anna bæn­um! Megi þá hel­vítis bylt­ingin lifa,“ skrifar Sól­veig Anna.