„Þetta er auð­vitað áfell­is­dómur finnst mér yfir stjórn­sýsl­unni í bank­anum að þessu leyti. Það er alveg vafa­laust í mínum huga.“

Þetta sagði Jón Stein­dór Valdi­mars­son, þing­maður Við­reisn­ar, í við­tali við Þórð Snæ Júl­í­us­son, rit­stjóra Kjarn­ans, í sjón­varps­þætt­inum 21 á Hring­braut í gær­kvöldi. Jón Stein­dór lagði í fyrra fram fyr­ir­spurn til for­sæt­is­ráð­herra þar sem hann fór fram á að fá upp­lýs­ingar um ráð­stöfun neyð­ar­láns­ins sem Seðla­banki Íslands veitti Kaup­þingi í októ­ber 2008, upp­lýs­ingar um hvernig ákvörðun um lánið var veitt og hvernig inn­heimtur af lán­inu voru.

Í svari sínu við fyr­ir­spurn­inni beindi for­sæt­is­ráð­herra því til Seðla­banka Íslands að hann myndi óska eftir upp­lýs­ingum um þá ráð­stöfun frá Kaup­þingi ehf., slita­búi hins fallna banka.

Skýrsla Seðla­bank­ans um veit­ingu láns­ins var síðan birt í fyrra­dag.

Hægt er að sjá stiklu úr þætti gær­dags­ins hér að neð­an:

Í skýrsl­unni kemur skýrt fram að ekki hafi verið unnið í sam­ræmi við banka­stjórn­ar­sam­þykkt um veit­ingu þraut­ar­vara­lána, sem hafði verið sett í apríl 2008, þegar neyð­ar­lánið var veitt. Þar er einnig stað­fest að engin form­leg lána­beiðni hafi legið fyrir í seðla­bank­an­um, að lánið hafi verið greitt út áður en gengið var frá lána­papp­írum og form­legum veð­töku­gögn­um.

Jón Stein­dór segir að þrátt fyrir að reynt sé að sýna því skiln­ing að ákvarð­an­irnar hafi verið teknar við mjög óvenju­legar aðstæð­ur, í miðju fjár­mála­hruni, þá séu svona vinnu­brögð ekki boð­leg. „Það rétt­lætir það ekki að menn geri það með þessum hætti. Að það sé nán­ast ekki til nein skjölun af neinu tagi á beiðn­um, á hinni form­legu ákvörð­un, með hvaða skil­yrðum og svo fram­veg­is. Jafn­vel þótt menn séu í miklum flýti og undir gríð­ar­legri pressu þá á stofnun eins og Seðla­bank­inn skil­yrð­is­laust að hafa þannig verk­lag og ferla að það stand­ist slíkt álag en sé samt gert með réttum og form­legum hætt­i.“

Skýrslan var rúm fjögur ár í vinnslu, en til­kynnt var um gerð hennar í febr­úar 2015. Rúm­lega tíu og hálft ár er liðið frá því að neyð­ar­lánið var veitt. Í for­mála skýrsl­unnar segir Már Guð­munds­son seðla­banka­stjóri að meðal þess sem hafi tafið skýrslu­gerð­ina sé að reynt hafi „verið að fylgja þeirri meg­in­reglu í starfi Seðla­bank­ans á und­an­förnum árum að úrlausn­ar­efni nút­íðar og framtíðar hafi for­gang umfram mál­efni for­tíð­ar­inn­ar.“  

Jón Stein­dór segir að sér finn­ist það heldur ekki boð­leg skýr­ing.„Þarna var um að tefla því­líka hags­muni og því­líka fjár­muni að menn hljóta að vilja læra sem hrað­ast af for­tíð­inni til þess að menn geri ekki sömu mis­tökin í fram­tíð­inni. Það er ansi stór tíma­teygja þegar þú ert komin tíu ár frá atburðum þangað til að þú ætlar að fara að læra af þeim. Þá getur maður spurt sig hvað hefði getað gerst eða hvað hefði gerst í milli­tíð­inn­i.“