Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, for­maður Efl­ing­ar, fjallar um ástandið sem ríkir um þessar mundir í stöðu­upp­færslu á Face­book í dag.

Hún segir að vinn­andi fólk hafi skapað ómældan auð fyrir íslenskt sam­fé­lag. Bæði efna­hags­legan auð og sam­fé­lags­legan auð. Þetta viti Íslend­ing­ar. „Vinn­andi fólk heldur uppi grunn­kerf­unum á land­inu. Þetta vitum við öll. Verka og lág­launa­fólk hefur síð­asta ára­tug þrælað sér út. Til að kom­ast undan hrun­inu sem hafði hræði­leg áhrif á líf okkar þurftum við að vinna og vinna og vinna; í enda­lausum yfir­vinnum og auka­vinn­u,“ skrifar hún.

„Lág­launa­konur eru búnar að þræla sér út; í umönn­un­ar­störfum inn í fjársveltu kerfi. Þær hafa eytt síð­asta ára­tug í að hlaupa hraðar og hrað­ar, til að halda öllu gang­andi. Rútu­bíl­stjórar hafa unnið 24/7 árum sam­an, í ferða­manna-brans­an­um, til að kom­ast upp í eitt­hvað sem hægt væri að kalla sæmi­leg laun. Þeir hafa borið þann fórn­ar­kostnað sem því fylgir að vera alltaf í vinn­unni. Fólkið sem vinnur við að þrífa og ræsta á hót­el­unum hefur breytt sjálfu sér í vél­ar, unnið hraðar og meira en nokkur mann­eskja ætti að vinna, til að kom­ast yfir þau verk­efni sem á þau hafa verið lögð inn á vinnu­stöð­un­um. Þetta fólk hefur stundað „back-br­eak­ing“ vinnu fyrir lág­marks­laun.“ Sól­veig Anna segir að svona mætti lengi telja.

Þá gagn­rýnir hún harð­lega við­brögð Við­skipta­ráðs við ástand­inu. „Nú ber­ast okkur fregnir af því að útsend­arar rík­asta fólks Íslands, Við­skipta­ráð, krefj­ist þess að svokölluð hag­ræð­ing­ar­krafa verði gerð á opin­berar stofn­an­ir, sam­stund­is, í upp­hafi krís­unn­ar. Að tæki­færið verði notað þegar far­sótt gengur yfir heims­byggð­ina og nið­ur­skurð­ar­hníf­ur­inn brýndur og brúk­að­ur. Vegna þess að það sé „sann­gjarnt“.“

Telur hug­mynda­fræð­ina bull

Sól­veigu Önnu er ekki um Við­skipta­ráð gef­ið. „Allt sem þetta fólk hefur lagt til síð­ustu ár og ára­tugi er bull. Hug­mynda­fræðin er bull. Hún er sam­fé­lags­legt eit­ur. Hug­mynda­fræðin sem Við­skipta­ráð aðhyllist býr til ástand þar sem sumt fólk þarf að hlaupa enda­laust til að hafa í sig og á meðan annað fólk færir sjálfu sér millj­arða á ári hverju. Millj­arða sem verða til vegna vinnu þeirra sem eiga að kom­ast af á litlu sem engu. Millj­arða sem verða til vegna vinnu þeirra sem geta aldrei lagt fyr­ir, aldrei tryggt afkomu sína, aldrei lagst til svefns án þess að áhyggj­urnar taki sitt pláss í rúm­inu. Millj­arða sem verða til vegna grimmi­legs arð­ráns.“

Fyrst Við­skipta­ráð hafi stigið fram, sem og ýmsir fleiri á borð við Sam­tök fyr­ir­tækja í sjáv­ar­út­vegi sem vilja sleppa við veiði­gjaldið í eitt ár, og „notað orðið „sann­girni“ um firr­ingu og þvað­ur“, þá leggur hún til að í nafni sann­girn­innar verði allir þeir millj­arðar sem greiddir hafi verið í arð til eig­enda atvinnu­tækj­anna á síð­ustu árum, þeir millj­arðar sem fámennur hópur hafi talið sig mega taka til sín, gerðir upp­tækir af rík­inu og not­aðir til að fjár­magna kerfin og sam­fé­lagið á Íslandi, félags­lega end­ur­fram­leiðslu og mann­sæm­andi lífs­skil­yrði.

„Allir þessir millj­arðar áttu auð­vitað alltaf að fara í að gera það en runnu í vas­ann á fólk­inu sem öllu hefur fengið að ráða í sam­fé­lag­inu. Nú gefst tæki­færi til að leið­rétta „mi­s­tök­in“. Við hljótum að vilja grípa það tæki­færi frekar en að leyfa auð­stétt­inni að láta sína hug­mynda­fræði­legu óra rætast, á kostnað okkar allra.

Það skal eng­inn láta sér detta það í hug að vinn­andi fólk ætli að láta eitt­hvað sví­virði­legt rugl fjár­magns­eig­enda yfir sig ganga, í nafni sam­stöð­unn­ar. Það kemur ekki til greina og mun aldrei gera það.

Bara svo að það sé sag­t,“ skrifar hún að lok­um.