Benedikt Jóhannesson, fyrrverandi formaður Viðreisnar og helsti hvatamaðurinn að stofnun flokksins, hefur sagt sig úr framkvæmdastjórn hans. Ástæðan fyrir því er það ferli sem Viðreisn réðst í til að velja á lista fyrir komandi kosningar sem Benedikt telur hafa verið hannaða atburðarás til að koma ákveðnum einstaklingum að, og öðrum frá. Þetta kemur fram í viðtali við Benedikt á mbl.is í dag.
Kjarninn fjallaði ítarlega um þær hörðu deilur sem spruttu upp innan Viðreisnar í fréttaskýringu sem birtist í lok síðasta mánaðar, í kjölfar þess að Benedikt hafði verið hafnað sem frambjóðanda af uppstillinganefnd flokksins. Í kjölfar þeirrar höfnunar fór í gang fór atburðarás til að reyna að sætta ólík sjónarmið og plástra persónuleg sárindi, sem bar ekki árangur.
Benedikt verður ekki á lista Viðreisnar í komandi kosningum og hefur nú auk þess sagt sig úr framkvæmdastjórn flokksins, þar sem hann hefur setið frá upphafi. Sú stjórn annast daglegan rekstur Viðreisnar og fjárreiður með framkvæmdastjóra. Þar sitja nú formaður Viðreisnar, varaformaður og Þórður Magnússon, formaður fjáröflunarnefndar, sem er áheyrnarfulltrúi, og Þorsteinn Víglundsson, fyrrverandi varaformaður Viðreisnar sem tók sæti Benedikts.
Framganga Þorgerðar Katrínar mestu vonbrigðin
Í viðtalinu við mbl.is í dag segir Benedikt að framganga Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, formanns Viðreisnar, í ferlinu hafi valdið sér mestu vonbrigðum. Hann fullyrðir að Þorgerður Katrín hafi lagt mikla áherslu á að byrjað yrði á því að kynna lista flokksins í landsbyggðarkjördæmunum, þar sem fyrirséð var að yrðu karlar í efstu sætunum. „Það var síðan notað sem rök í Reykjavík og í Kraganum að það yrðu að vera konur til þess að kynjajafnrétti væri náð.“
Benedikt segir við mbl.is að það hafi valdið sér verulegum vonbrigðum að flokkur með slagorðið „almannahagsmunir framar sérhagsmunum“ sem ávallt hafi stefnt að því frá stofnun að skilja „klækjastjórnmálin“ eftir, nái ekki að starfa eftir þeirri línu. „Auðvitað rennur mér það til rifja að flokkurinn sem ég vann ötullega að stofnun sé ekki á þessum nótum lengur.“
Hann segir enn fremur að margir hafi haft samband við sig sem telji sig nú landlausa í pólitík og að hann hugsi að um sé að ræða sama fólk sem upplifiði sig þannig fyrir sjö árum þegar vinna við stofnun Viðreisnar hófst.
Atburðarás sem hófst í byrjun árs
Benedikt rekur upphaf atburðarásarinnar til fundar sem haldinn var í Reykjavíkurfélagi Viðreisnar í byrjun febrúar þar sem stjórn þess bar upp tillögu um að farin yrði uppstillingarleið fyrir komandi kosningar.
Á þessum fundi lagði Benedikt fram tillögu um að fram myndi fara prófkjör, en henni var hafnað af meirihluta fundarmanna. Helstu rökin voru þau að ekki væri nægjanlegur tími til þess að halda þau. Vert er að taka fram að Viðreisn hefur alltaf stillt upp á lista frá því að flokkurinn var stofnaður. Það hefði því verið nýlunda að halda prófkjör.
Í fréttaskýringu Kjarnans frá því fyrir tæpum mánuði síðan kom fram að hvernig staðið var að boðun þessa fundar og hvernig valið var í áðurgreint Reykjavíkurráð sem síðar skipaði svo fimm manna uppstillingarnefnd hagi verið gagnrýnt harðlega af ýmsum flokksmönnum Viðreisnar, meðal annars í lokuðum spjallhópi þeirra á Facebook. Gagnrýnendum þótti yfirskrift tölvupósts sem sendu var út til að boða fundinn hafa verið of almenn í ljósi þess að þarna átti að taka stórar ákvarðanir um leiðir til að velja á lista og hverjir myndu gera það. Mikilvægi fundarins hefði einfaldlega farið fram hjá mörgum sem héldu að þetta væri hefðbundinn fundur í Reykjavíkurráðinu.
Boðið neðsta sætið eftir að hafa sóst eftir oddvitasæti
Uppstillingarnefndin var skipuð í byrjun febrúar og Þorsteinn Pálsson, fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins og áhrifamaður í VIðreisn frá stofnun, var gerður að formanni hennar. Kjarninn hefur heimildir fyrir því að formaður Reykjavíkurráðs Viðreisnar hafi leitað víða eftir fólki til að sitja í nefndinni, meðan annars til aðila sem er ekki skráður í Viðreisn og hefur aldrei tekið þátt í starfi flokksins. Sá hafnaði boðinu.
Benedikt greindi opinberlega frá þessu í stöðuuppfærslu á Facebook 21. maí. Þar skrifaði hann meðal annars: „Þar með er útséð um að ég verði í framboði fyrir Viðreisn að þessu sinni, en ég held áfram í pólitík og styð nú sem fyrr grunnstefnu Viðreisnar, enda hygg ég að ég hafi skrifað megnið af henni. Sjaldan hefur verið brýnni þörf fyrir einbeitta, frjálslynda rödd í samfélaginu og ég mun ekki láta mitt eftir liggja.“
Reynt að lægja öldur án árangurs
Benedikt var því augljóslega afar ósáttur með niðurstöðuna og það átti líka við um fjölmarga stuðningsmenn hans. Fleiri afþökkuðu sæti á lista Viðreisnar og einhverjir, meðal annars stofnfélagar, sögðu sig úr flokknum með yfirlýsingum sem settar voru inn í „Viðreisn umræða“.
Í gang fór atburðarás til að reyna að lægja öldurnar. Hún fólst helst í því að reyna að bjóða Benedikt annað sæti og fá hann til að samþykkja það áður en listar Viðreisnar í kjördæmunum þremur á höfuðborgarsvæðinu yrðu kynntir skömmu síðar.
Um tíma leit út fyrir að þetta myndi bera árangur. Benedikt að eigin sögn féllst á beiðni Þorgerðar Katrínar, formanns Viðreisnar, um að taka 2. sæti á lista flokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Ekki liggur ljóst fyrir hvað hefði þá átt að gera við Jón Steindór, sitjandi þingmann sem mun skipa það sæti í haust.
Benedikt vildi hins vegar fá afsökunarbeiðni frá þeim samstarfsmönnum sínum til magra ára, til að mynda Þorsteini Pálssyni og Þorgerði Katrínu sjálfri á því hvernig hefði verið staðið að málum gagnvart honum. Það snerist ekki um að honum hefði verið boðið síðasta sæti á listanum, heldur þeim samtölum og samskiptum sem urðu í kjölfarið.
Síðar orðaði hann það þannig í stöðuuppfærslu á Facebook, sem birtist 27. maí, að hann vildi að þeir sem hefðu komið fram við hann með „óviðurkvæmilegum hætti“ bæðu hann afsökunar. Í sömu stöðuuppfærslu sagði Benedikt að hann hefði tekið fram að þetta „væri einungis til þess að ljúka þessum málum af minni hálfu og leggja grunn að góðu samstarfi. Ég myndi ekki gera þær afsakanir opinberar. Þorgerður svaraði eftir umhugsun að slík persónuleg afsökunarbeiðni væri ekki í boði. Því fór sem fór.“
